Travmalarımız, en net hatırladıklarımız da onlardır. Bir kere değil, defalarca yaşanır bunlar, kimi zaman zihnimizde canlandırdığımız anılar yaşatır kimi zamansa kalbimizde andığımız acılar.. İnsan, ne kadar çabalasa da geçmişin esaretinden kurtulamaz ve zamanında yaptığı hatalar iki yakasından tutup ömür boyu oradan oraya savurur durur. İnsan nasıl hata yaparken göz göre göre sefasını sürmüşse hayat da bedelini acı çektirerek ödetir.

Acı, keşke çocukken düştüğümüzde annemizin gelip usulca yanığımızdan öpünce geçen küçük bir yaradan ibaret olsaydı.Her güneş doğduğunda zamanı ardında bıraktığı gibi bazı anıları da ardında bıraksaydı mesela olamaz mıydı, zaman saniyelerin eşiğinde can veren nefesleri unutuyorsa biz de bu anılarımızı unutamaz mıydık? Ya da asla özgür olamayacağımızı bildiğimiz bir kafeste bir ömür tutsak olmasaydık, yaşadığı an bitseydi her şey, gitseydi istediği yere.Unutur mu, istese de unutmaz gönül.Ne kadar pişman olsa da ne kadar sevmese de unutamaz...

15 Mayıs 2023, Kahramanmaraş
Rüya