Yaşayamadığı bir hayat var sanırsın,
Her adım yük, her gülüş derttir.
Omzunda dünyanın yorgun sancısı,
Gözlerinde suskun, kırık bir şiir gizlidir.

Ne zormuş nefes almak,
Her nefesi bir bedel şimdi.
Rüzgâr bile geçerken ürkek,
Kalbin içi çökmüş bir şehir gibi.

Geceler susar, yıldızlar utanır,
Yalnızlıkla konuşur içindeki çocuk.
Bir umut arar her sabahın sancısında,
Ama gün doğmaz o kırık ufuk.

Yine de yürür, düşe kalka,
Bir hayalin izinde, sessizce.
Çünkü bazen yaşamak bile
Bir başkaldırıdır, içten ve gizlice.

Paylaş:

2 Beğeni

(c) Bu yazının her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazının izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Yazıyı Değerlendirin

Topluluk Puanları (1)

5.0

100% (1)

Yaşayamadığım bir hayat Yazısına Yorum Yap

Okuduğunuz Yaşayamadığım bir hayat yazı ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

Yaşayamadığım bir hayat yazısına yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

Celil ÇINKIR, @celilcinkir

24.4.2025 23:28:42

Bu şiir, içsel bir hüzünle örülmüş çok güçlü bir duygu taşıyor.

"Yaşayamadığın bir hayat var sanırsın" dizesiyle başlayan ve son kıtada “yaşamak bile bir başkaldırıdır” diyen o çizgi, insanın varoluş mücadelesini çok sade ama çarpıcı biçimde anlatıyor.

Gözlerdeki "kırık şiir", kalpteki "çökmüş şehir" imgeleri, şiiri görsel bir derinliğe taşıyor.

Sessiz bir isyanın, kırılgan bir direnişin sesi olmuş bu dizeler.

İçtenlikli, sade ve etkileyici