0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
75
Okunma
Kalemin mürekkebi aksın gönül çeşmesinden, obrukları taşıracak aşarak!
Siyah nurdur her kelimesi ki gözü bebeğinden ayıran akı mıdır? Zıtlar aynasındaki eşler..
Çorak kalmışa değil, mümin kanı gibi huzurla ılık gölgeli bir ferahla,
İmanın sayfalarında hakikat iziyle dizilsin nükteler adım adım.
Nun yuvasında bir noktadır eğrilir gibi kıldan ince..
kaf dağında bereketlenir kalınca,
Yaz okuduğunu,
Okuduğunu diline,
dili kalbe
Kalbi havale et niyazınla.
kalemin manasıyla kökler yeşerir.
Ağacın dalında takılıdır kelam, nuruyla kemali bulur çiçek
Meyvesini koparma dünyanın, hoş tat ahir sofrasında.
