1
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
227
Okunma
Birileri konuştu,.
ama kelimelerinin içi boştu.
Hukuk vardı,
Rafta,
Adalet vardı,
Masallarda..
.
.
Gölgeler uzadı, ama ışık hiç doğmadı,
sözler verildi, ama hiç tutulmadı.
Bir yakarısla yükseldi umut,
ama kimse duymadı
Duymak istemedi.
Esef duyuyorum.
Hiçbir şey eskisi gibi degil.
tarih tekrar ederken
insanlık aynı yanlışta takılı kalmıs.
Bir adım atsak düşecek gibiyiz,
bir söz söylesek unutulacak.
Ve belki de en acısı,
Kimse gerçekten hatırlamayacak.
Çunkü zaman, unutmayı ögretir.
çünkü insanlar, rahatı gercege tercih eder.
Yanlışlar tekrar edilirkem, vicdanlar sessizliğe gömülür.
Haksızlıklar kanıksanır,
adaletsizlikler yeni norm olur..
Tarih, ders vermekten yorulsa da, dinleyen olmaz.
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz