Aman bana güvenme

Güven kötü bir şey mi acaba, aklımı kurcalayıp duruyor. Güveni kötüye kullanmak diye bir şeyde var öğrendim, öğrendim de hem utandım hem de çok mahcup oldum. Ama bana iyi bir ders oldu, kimseye güvenmemeyi de öğrendim, Rahmetlik babam dahil.

Uzun süren bir arkadaşlıktı bizimkisi, sözde beni çok seviyordu, ne biliyim beni bu ayakla işletmiş, kimden mı bahsediyorum tabi kız arkadaşımdan, dışarda buluşur dışarda yer içerdik. Hesapları hep ben öderdim her defasında elini çantasına kartına atar ben asla kabul etmezdim.

Bir gün yine buluştuk gezdik sohbet ettik hadi bir yemek yiyelim dedi, o gün cebimde para yok, yok dedim işim var müsait değilim başka zaman, ben ısmarlıyorum imkanı yok yiyeceğiz. Cebimde para yoksa kim ısmarlarsa ısmarlasın bir şey almam bir yere oturmam. Başkası alacaksa da ödeyecekse de benim cebimde param olmalı, işte o gün bu kuralı bozdum.

Uzatmayım hatun beni zorla restorana çekti, oturduk yedik içtik kalkacağız hesap geldi. Gayet sakin gülümseyen yüzle kartını verdi. Garson geldi abla çekmiyor, aa nasıl olur limitim var, başka kart verdi oda olmadı, bir tane daha o da olmadı, telefona sarıldı bir bankayı arayım. Ben yerimde mosmor bekliyorum. Gelip giden garsonlar bana bakıyor. Ne yapacam kızarmışmış bozarmışım, garsona biraz müsaade et bir bakalım dedim masadan çekildiler.

Bana demez mi senin her zaman paran olurdu sen öde ben sana veriyim. Hani şeytanın gör dediği bu olsa gerek, yada vur dediği neyse, sen otur dedim ben bir laubaya gidiyim. Hemen çıktım caddeye ne yapıyım nerde buluyum hatun rehin kaldı orda, baktım Haydar abi hemen önünü kestim abi acil para lazım nerdeyse adamın cebine dalacam dur ya dur veriyim ne kadar bir teklik dedim, koşa koşa vardım hesabı ödedim, bahşiş verdim çıktık.

Hatun kıs kıs gülüyor ne güzel ileride bir anımız oldu. Ya ne anısı az daha seni bırakıyordum hesaba, ben sana güveniyorum hal edersin biliyorum demez mı.

-aman dedim aman
-aman bana güvenme
-bir daha yanıma gelme
-aman aman el aman...


Coşkûnî