Fani dünya, der bize 'yaşlandın' dercesine takvimlerden yaprak koparıp savursa da, gönlümüz bir sırra meftundur; ne mevsimler eskir ne de ruhun çocukluğu solup gider. Yıllar, sadece bir hırka giydirir üstümüze, içinde saklanan asıl ben ise vakitsiz bir bahar gibidir. Yaşlılık, hakikat peşinde gezinenler için yalnızca kelimelerde mahpus kalır; asıl olan, zamandan azade olan ruhtur. Kim yaşlanmış der ki? Her nefesimizde bir diriliş, her adımda sonsuzluğa doğru bir adım...

Gözlerimizdeki ışık, zamanın akışına inat, gençliğin parıltısını taşır. Her tecrübe, bir olgunluk meyvesi sunarken, kalbimizdeki heyecan hiç eksilmez. Hayat, acı ve tatlı anlarıyla bir bilgelik sahnesidir; ancak biz, bu sahnede zamana yenilmeyen ruhların kahramanlarıyız. Ömrün ilerleyen yıllarında bile gönlümüzün coşkusuyla yürür, her sabah yeni bir güne, yeni bir umuda uyanırız. Zaman ne kadar ilerlese de ruhumuzun gençliği, sevgiyi ve umudu kucaklamaktan asla vazgeçmez. İşte bu yüzden, yaşlanmak sadece bedenimize dokunan bir yanılsamadır; hakikatte, içimizde daima taze bir bahar saklıdır. Her an yeniden filizlenir, çiçek açar ve sonsuzlukla bütünleşiriz.

Ne güzel, kaleminizden dökülen bu kıymetli dizelerle yıllara meydan okuyorsunuz. Yaşlanmayan bir gönlün şiiridir bu, tebrik ederim!