1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
40
Okunma
Her şey ne kadarda garip... Hayat, insanlar ve yaşam. Yaşamı çözemiyorum bu sıralar, yaşamayı bırak kendimi çözemiyorum. Ben ölmeden önce, ruhum çiçek bahçesiydi. Şimdi kurak bir tarla... İçimdeki garip duygu, beynimin içinde susmak bilmeyen sesler.
Deliriyorum herhalde? Delilk kavramı nedir? Onu bile bilmiyorum artık. İnsanı değiştiren, insanlar en rol sahibide baba...
Nefret duygusunu tatıyorum şu iki sene içinden beri, insan kendini hemen kaybetmez. Benim eskiden başaramazsam bile umutlarım, hayallerim, okul heveslerim, bırakmak istemediğim bir sevgim vardı. Şimdi hiç renk yok. Kendimi kaybettim, ruhumu kaybettim bulamıyorum onu şu iki sene içinde.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz