Ve ayrılık. Anadan. Yardan. Arkadaştan...

Aslında gurbet; ayrılan için değil de geride kalanlara verilen ad olsa gerek.

Okuma yazmayı askerde 20 li yaşlarda öğrenip 7 çocuk ve bir hamile kadını geride bırakarak dilini bile bilmediği bir memlekete umut dolu bir mecburiyetle gitmek zor bir tercih olmalı.

Resmi olan bir pasaportunuz dışında yapılan her usul gayrı resmi. Günümüz diliyle bir insan kaçakçısı organizasyonu ile. Neyiniz var neyiniz yok toparlayıp nakit olarak teslim edip tek garantiniz bir bilinmeze güvenmek olan kıtalar arası yolculuğun adıdır. Almancılık.

Adres yok. İkamet(oturum) yok. Çalışma izni yok. Kaçak göçek işlerde hiç bir sendikal ve sosyal hakkınızın olmadığı medeni Avrupanın banliyölerinde işçi olmak için yapılan fedakarlıklar, fedakarlıklar.

Yan bahçenin havuçları sökülmüş kalan tek tük gözardı edilenleri "başşaklamak" da bize vazife ola ki kasım ayında 3-5 havuç bulmanın sevincini tadarken bir haber gelmez mi.

Ve ayrılıştan 5 ay sonra. Sekizinci kardeşin doğumu haberi.

Tez mektup yazılır ta Alamanyaya. Büyük bir heyecanla. Oğlumuzun adının konulması elbette babaya danışılacak ya. Bir ay mektubun gidişi. Her şey yolunda ise bir ay sonra cevabın gelişi.

Büyük bir kalabalık huzurunda heyecanla açılan mektup. Zira bu ilk Almancı mektubu. Belki de borç alıp koyduğu bir kaç Alman Markı ilişir herkesin gözüne. Sağ salim oralarda olduğunun da delili. "Daha oturum alınamadığı". "Turist çalıştığı." "Para kazanmaya yeni başladığı "vs. Almancı girizgahından sonra asıl cevap. ESİROĞLU konulmuştur sekizinci kardeşin adı.

Bakarmısınız. Almanyada kendini esir addeden babanın son çocuğunun adı "Esirin Oğlu". Tüm Almancılığı ne kadar da derinden özetliyor.

Bir kaç yıl bu şekilde teleffuza çalışılıpta tam alıştık ve köyü de alıştırdık derken iş nüfus kaydına gelince burada da "öteki" muamelesi. Al sana devlet dercesine karşımıza dikilmez mi. Zaten o zamanlar devlet diyince ilk aklımıza; azarlayan, hor gören, kovan yapmayan şikirsiz bir yaratıkla eş anlamdaydı neredeyse.

Nüfus memuru zatı muhterem. Malum her zaman ki üslubu ile. Olmaz kardeşim böyle isim mi olur diyerek çıkarıp dışarı bizi . Hele de bir sigara parası verememenin de bedeli ağır olur. Bizim sekiz numaralı kardeşin adı da olmamış mı ESER. Biz de nüfus cüzdanı elimize ulaşınca öğrendik kardeşimizin resmi adını. Köyde bu nasıl bir isimdir yahu serzenişlerine inat artık yorulduk. İsim Eser dedik bundan sonra. Soranlara anlamını da. Hem de tek nefeste: "Yapıt. İz. Belirti". Diyerek. D Mehmet Doğanın Türkçe Sözlüğünü kaynak gösterdi Bizim Eser .

O mu? O da şimdi Almancı. Tıpkı rahmetli babası gibi.