AY İLE GÜNEŞİN VUSLATI

Onca zamanın ardından, içinden geçirdiğin seviyorum söylemlerini, bir türlü seslendiremiyor, dile getiremiyordu erkek.

Mehtap’lı bir gecede, sahili döven dalga sesleri arasında, biraz ürkek, biraz utangaç bir tavırla yaklaştı sevdiği kadına ve ellerini kavradı adam!

Bak dedi kadına, bak gökyüzüne.

Kadın, ne olduğunu anlamadan başını yukarı kaldırdı ve gökyüzüne baktı.

Erkek işaret parmağıyla Ay’ı gösterdi.
Ve ardından yıldızları. Onlar dedi ve uzunca sustu.
Ardından; “Onlar şahidimdir seni çok seviyorum.”
Sahili döven dalga seslerinden dolayı,

Kadın; “duymadım.” dedi.

Aslında duymuştu adamın dediklerini.
Ama adama o gizemli sözcükleri tekrar söyletmekti amacı.

Adam; tekrar tekrar haykırdı, “Seni seviyoruuuum. diye.

Ay mahcup bir edayla karanlığa çekildi, yıldızlar konfeti gibi birer birer kayarak secdeye eğildi.

Denizle gökyüzünün öpüştüğü noktada yıldızlar; meğer coşkulu bir seramoniyle, Ay ve güneşi, vuslata hazırlıyormuş!
O zeytin karası gözlerinde.

Efkan ÖTGÜN