KİM ENGELLİ – 1
Tokat Uluslararası İmam hatip Lisesi Müdürü Sayın İbrahim Mermertürk ile Okul Aile Birliği işbirliği ile “Sen de Kafadan engellisin” adlı kitabımız öğrenci annelerinden oluşan “okuma gurubu” tarafından okunmuş ve sonrasında 13.Ocak.2025 tarihinde kitabın kritiğini yapmıştık. Güzel soru soran bir öğrenci velisine “Engelleri Aşanlar “ kitabımızı hediye etmiştik. Orada soruları cevapladığımız gibi burada daha geniş cevaplayalım da orada bulunmayan okurlarımızda faydalansın istedik.Bu soruları cevaplarken “Sen Kafadan engellisin” kitabımızın hikayesini de bir kere daha anlatmış olduk nerede ise.
SORU- Kitapta anlattığınız hikaye yaşanmış bir olay mı ? Yoksa yaşadıklarınızı hikayeye mi dönüştürdünüz ? (Yasemin Asya )
CEVAP- Bu roman, aslında romandaki yaşanmışlıkların çoğu kurgu. Gönlümden geçen yaşanılası şeyleri yaşanmış gibi anlattım. Oradaki kahramanlara ise hayatta bana değer veren, çevreme değer veren insanların ismini verdim. Mustafa Ateş, Bülent Dal, M. Emin Fidan gibi... Bu da bence onlara değer verme anlayışım. Hepsi değerli insanlar olup hayatıma değer katanlardır. Kimseden çok şey beklemem aslında ama bizi düşünen ve maddi manevi destek olanları da unutmam. Onları romanımda kahraman olarak yaşatmak istedim. Kitabım okundukça okuyanlar böyle güzel dostların varlığını bilsinler anlasınlar istedim.
Kitapta Hüseyin gibi, Orhan bey gibi karşılıksız Allah için öğrenen ve öğretenler hayatta yok gibi. Olmasını çok isterdim. Ama gerçek hayatta olanlarda sohbet adı altında dedikodu , hep yemek içmek konusunu konuşuyorlar.
Mesela kitapta hem kurabiyeler ve çaylar var, hem de kitap hediyesi. Kitaba değer veren kitapları konuştu gerçek hayattaki insanlar. Yemeye içmeye önem verenlerde yedikleri kurabiyeleri. Halen yanımıza gelenler “Ömer Efendi Kurabiyesi yok mu” diye sorarlarda “ Her şey Seninle Başlar kitabı yok mu ?” diye sormazlar.
Bence romanlarda hem gerçek hayattan şeyler olmalı. Hem de yaşanması gereken güzellikleri yazar yaşanabilir şekilde anlatmalı. Önermeli. Bizim toplumumuzda önerileri bile eleştiri olarak algılayan büyük çoğunluk var. Öneri ve eleştiriyi iyi ayırmayana bütünü yani büyük resmi de doğru algılayamaz.
Kitabı okumamakta inat ettiği gibi , iki üç kere okuyan veya iki üç arkadaşına okutan da var. Kitabı bir kenara koyup , bir yıl sonra okuduktan sonra “neden daha önce okumadım” diyen de. Bu kitabı biz yazdık artık kim, hemen mi okur yoksa yıllar sonra mı bilemeyiz ki. Biz yazarak ortaya koyduk. Sizlerde okudunuz. Çevrenize hediye de edebilir, okumaları için öneride de bulunabilirsiniz. Biz bir şey diyemeyiz ki.. Okurun tutumuna bağlı. “Kıssadan hisse” ders alınsın diye düşünerek yazdım.
Aslında bu kitabı yıllar önce daha kısa yazarak Tokat Gazetesinde yazı serisi yayınlamıştım. O zaman bunu gazetede okuyan rahmetli Tokat’ın meşhur sağlık memuru ve sünnetçisi Tacettin Günaydın ile Allah uzun ömür versin emekli yüzbaşı ve gazeteci Cemalettin Yarkın “bu seriyi niye kitap yapmıyorsun” diye sormuşlar ve yazılarında da önermişlerdi. Yıllar sonra aynı soruyu sorunca ben de Yeniden okudum defyerimdeki romanı. Baktım kısa, oturup yeniden yazdım. Gazetede yeniden yayınladım. Bu seriyi okuyan İlahiyatçı Ahmet Rifat Sağlam da aynı soruyu sordu. Neden kitap olmuyor bu yazı serisi? Yayıncım Adem Özbay ile konuşarak kitabın basılmasına sebep oldu. Hepsine Teşekkür ederim. Allah razı olsun. Sonrasında Tokat Bilgi Lisesi ve Uluslararası İmam Hatip lise de alıp öğrencilerine ve velilerine hediye etti. Kitabımız bu Tokat uluslararası İmam Hatip lise etkinliği ile ikinci baskısını da yaptı. İnşallah yeni baskıları da olur. Daha binlerce insana ulaşır. Bir kişinin niyeti yüzlerce binlerce kişiye ışık olabilir. “İnsanın niyeti çabasından büyüktür” sözü boşuna söylenmemiş. Yazara gerçek destek maddi ve manevi böyle olur.”Bana kitabından hediye etmedin” diye sitem ederek ya da küserek değil.Rifat Sağlam Hoca da Şanlıurfa da yüzlerce öğrenciye ulaştırdı bu kitabı. Temennim Uluslararası İmam Hatip Lisesi öğrenci velilerinin de okudukları bu kitabı çevrelerine hediye etmeleri veya okutmaya teşvik etmeleri. Bence gençlere bayramlarda verilecek en güzel hediye bu kitap olabilir...
SORU- Sizi yazı yazmaya iten şey nedir? Hangi duygu sizi bu yola yöneltti ? (Esma Yeşim Arslan)
CEVAP- “Söz uçar yazı kalır” demişler. Ben bu konuyu bir seminerde anlatsam seminer bitince unutulur. Halbuki yazarak gazetede yayınlayınca okuyanlarda hem kendileri hem de çevrelerine okuttular. Seneler sonra bile akıllarına geldi hatırlattılar. “Kitap olsa ne güzel olur” dediler. Kimi bunu sözle önerdi . Kimi Ahmet Rifat Sağlam Hocamız gibi somut hale getirerek yayıncı ile konuştu. İstenen finansmanı sağladı. Çünkü kitabın etkisine ve okuyanların faydalanacağına inandı. Bunu severek yaptı. Kimi de İbrahim Memrmertürk gibi, Mustafa Ateş gibi Taner YALÇIN gibi. hocalarımızda yüzlerce satın alarak öğrencilerine velilerine hediye etti. Kimi ve “ biz sizin öğrencilerinize hediye edelim20-30 kadar” dediğimizde “sonra yapalım” diye baştan savdılar. Demek ki olaya inanmak, faydasına inanmak ve harekete geçmek berekete geçmeye sebep oluyor. Onlar aldı siz okudunuz ve okutmaya söz evrdiniz. Belki ilerde başkaları da alacak , hediye edecek, böyle konuşmalara davet ederek anlatacağız. İstemeyene inanmayana da eyvalah deyeceğiz. Umarım kitabımız engellilere yanlış bakış açısını değiştirmek için bir rehber olmaya devam eder. Bu da kitabın okunması okutulması, imkanı olanların da toluca alıp hediye etmesi ile olacak iş. Bu çabalar bizim yeni kitaplar yazmamıza da vesile olacak.
SORU- Kitap yazma süreci sizde hayal miydi çocuklukta? Yaşadığınız engeller sizde bu azmi oluşturup başkalarına vesile olmak mı ? (Ayşe)
CEVAP- Yazmaya ortaokul son sınıfta, yani engelli olduktan sonra, yazdığıma inanmayan Türkçe öğretmenime inat olsun diye başladım, biraz da bu inat zamanla tutkuya dönüştü. Gazetede yazmaya başladım. Yazılarımı o zamanın Tokat Valisi Rahmetli Recep Yazıcıoğlu severek okurdu. Bizi onore ederdi. Bu da bizi kamçıladı. Zamanın ünlü politikacısı Ali Şevki Erek de iyi okurumdu ve halen de yaşı 90 ı geçmesine rağmen okur yazılarımı görüşlerini anlatır. Bu da beni teşfik ederdi.
Kitap çıkarmak yazmaya hevesli herkesin arzusudur ama yazmaya başladıktan 24 sene sonra nasip oldu. “Seesiz Dünyadan Esintiler” de İşitme Engelliler Federasyonu eski başkanı Yunus Bayraktar’ın girişimi ile Diyanet Vakfı desteği ile çıkmıştı. Zamanında cumhurbaşkanı Süleyman Demirel’e de yollamış teşekkür mektubu almıştım. Yani yazmak , kitap çıkarmak nasip işi diyebiliriz. Ne yazık ki 2006 da yayınlanan bu kitabımızın yeni baskısı yapılmadı henüz.
O zaman işitme engelli yazara kimse rastlamadığını söylemişti. Şimdi doktora yapan ve kitap yazan işitme engelliler çoğaldı. Önyargıları yıkmak,” işitme engelli güzel konuşamaz, yazamaz” önyargılarını yıkmak da bana her zaman ilham oluyor. Şükür ki şimdi 7. Kitabımız “okumakla var oldum” elimize geçecek yakında. Bu kitapta Taner yalçın’ın desteği ile basılacak. Bu da zamanında yeğenime kitap, dergi okumanın önemini anlattığımız motivasyonla oldu. Bizi anlayan dinleyen sevene destek olmak beni çok mutlu eden şey. Bunu “okumakla Var oldum” da da anlattım. Bu kitapta “Sen Kafadan Engellisin” gibi okuma guruplarına bence güzel ilham olacak kitap.
Her yazar sanırım gençlere örnek olmak onlara rehberlik etmek ister aöa gençlik hemen kitap çıkarmak istiyor. Verdiğimiz kitap ve dergileri okumuyor geri de getirmiyorlar. Usta bildiği insana saygı olmazsa öğrenmekte samimi olmazsa insan kitapta çıkarsa başarılı olamaz. Maksat kitap çıkarmak değil, gelişerek insanlara faydalı olmak ve “insanların hayırlısı insanlara en faydalı olandır” hadisine layık olmaktır. Engelleri aşmak kolay değil. Am engelleri aşınca hayat o kadar zor gelmiyor insana. Azimli olmak insana Yaradanın verdiği nimettir.