Geçen gece oturdum aynanın karşısına dedim ki ‘’bak ben seninle ciddi ciddi sohbet edeceğim soru soracağım sende yanıtla’’. Sırıttı Bekliyorum dedi.

Sordum: "Beni bana anlatır mısın?"
Kendim de sağ olsun, hiç vakit kaybetmeden başladı dökülmeye:

Aynadaki ben; "Bir kere saçların, kısa mı kısa, renk değişimine yetişemiyorum ki bukalemun gibisin valla. Ama o saçların kısalığı bile aşklarının ömründen uzun, düşün artık!
Ben; Eee ne olmuş yani platonik aşk dediğin öyle olur. Sende ciddiye mi alıyorsun bu lafımı. Bugün Brad Pitt yarın başkası. Dünyada yakışıklı mı bitti.

Aynadaki ben; Gözlerin desen, yosun yeşili. Ama içine bakınca, o yeşilin inadına bir karanlık... İçindeki dramaya lafım yok. Neyse ki drama kraliçeliğini terk ettin artık. Bunu derhal kutlamalısın.
Ben; Hıhhhh yalancı. Mumunda yok ki yatsıya kadar yansın. Dramalarım ve ben mutlu mesut yaşıyoruz. Arada kafamı duvarlara çarpsam da kafam kalın kırılmıyor. Ayrıca dramlara darağacı kurdum sadece cellat bulamıyorum. Varsa tanıdığın cellat gönder bana. Sanki haberin yok. Ukala seni…..

Aynadaki ben; Kahkahalarını tutmazsın, dökersin ortaya. İnsan biraz da içinden güler, değil mi?
Ben; Amannnnn bu yaştan sonra kahkaha atmayacağım da ne olacak. Madalya mı takacaklar sanki. Cool kadın ödülünü başkalarına versinler. Canıma değsin son ses gülüşlerimin. İnadına inadına daha da sesli güleceğim.

Aynadaki ben; Hobi desen bol maşallah!
Ben; Kıskanıyorsun değil mi? İstersen orta yerinden çatla. Nazar değdi zaten. Yapamıyorum artık gidemiyorum. Sende kına yak. Kınanın kilosu kaç para oldu haberin de yoktur şimdi. Gıcıksın.

Aynadaki ben; Sonra köşelerin var, hiç dönmemişsin. Belki dönsen hayatın güzelleşecek ama yok, ısrarla düz gidiyorsun. Bir de kalelerin varmış. Sanki birileri yıkacak da, onlardan kapı yapacak. Gelelim umutlara: Ay gibi parlakmış, tebrikler.
Ben; Aaaaa sende çizgiyi aşıyorsun artık. Bak şimdi Can Yücelin şiirine döneceğiz. Alt kat yukarı çıkacak, üst kat aşağıya inecek. Sus bi…. Kapa şu çeneni. İç ses misin ne zıkkımsan…… Bıktım seni dinlemekten.
Bir çarparım sana duvardan jiletle kazırlar suret-i sıfatını.

Daha devam edecektik ama tam o arada elektrikler kesildi. Ayna görünmez oldu karşımda. Ohhh dedim. İç sesime de çektim fırçayı. Korktu zavallı. Delidir ne yapsa yeridir dedi.

Yok iç sesmiş, dış kapıymış, aşkmış meşkmiş, köşeymiş, kaleymiş. Canınız cehenneme dedim……

Ben en iyisi alengirli mumlarımdan birini yakayım. Az romantik takılayım.
Belki şiir bile yazarım belli mi olur.


AY PARÇASI / MEHPARE
23 OCAK 2025 / İSTANBUL