0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
115
Okunma
Bazen öyle bir noktaya geliyorum ki,yaşadığım onca şeyin adını koyamaz oluyorum, kimin dost düşman olduğunu,
Sevginin öfkenin güler yüz neşenin, gözyaşının, bir birine karıştığı kalbimin kime dost, kimine düşman olduğunu günler, Geçtikçe yaşadıkça, kalbimin yumuşadıkça insanların bir daha acımasız laşacağıma inanıyorum, bu yüzden, Yalnızlığıma çekiliyorum,artık attığım adımlarımı daha sağlam basmanın düşünerek adım atıyorum,adımlarım yavaş, Yavaş hayallerim tek kişilik, kalbimin anahtarı ise sadece sol, yanıma bırakıyorum yaşadıklarımın imtihan ,
Olduğunu kolay olmadığını sabırla dua ile rabbi’me emanet ediyorum...
