Yeni yıla birkaç dakika kalmışken kalakalırız birden olduğumuz yerde. Bedenimizden süzülür, uzaklara uçarız birkaç saniye de olsa. Belli bir mesafeden bakarız kendimize… Ayrıntıları kaçırmadığımız ama bütünü de kaybetmediğimiz bir noktadan…

O kadın ya da adama bakarız uzun uzun… Yeni yıla saniyeler kala, koca bir yıla veda etmek üzereyken ona da veda etmek isteriz. Zaten ne anlamı vardır ki yıla veda etmenin; içine kendimizi de koymamışsak?! Bütün bu seremoni, bu kutlamalar, kahkahalar yeni bir yılın eşiğinde olmamızdan mı kaynaklanıyordur sadece? Önümüzde bizi bekleyen yeni bir üç yüz altmış beş gün için mi kopuyordur bu yaygara?

Biz, kendimizi geride bırakmayı umuyoruzdur aslında bitmek üzere olan yılla birlikte. Yoksa neden bir yılın başka bir yıla evrilmesi kalbimizi bu kadar çarptırsın ki?! Neden bir önceki günden bir sonraki, sırf başka bir tarihe ait diye bu kadar dolu dolu bir anlama bürünsün..?

O mesafeden; içinden çıkıp süzüldüğümüz bedene bakarken çevremizdeki insanların mutlu yüzleri, kahkahaları, herkesi bir kılan o sıcacık umut arasında kendimizi daha bir aşina görürüz, bulunduğumuz çevreye; içinde bulunduğumuz bütüne tam olarak oturan bir parça olmuşuzdur birden sanki… Sevmek isteriz o kadını (ya da adamı). Hatta içimiz bir kaynamaya başlamıştır bile ona şimdiden… O da diğerleri gibidir... Güçlü, güçsüz yanları vardır… Zaafları, yaraları, beklentileri…

İşte bu şakrak kahkahalar, yeni bir yıla başlamak üzere olmanın getirdiği o yenilenme hissi sihirli bir değnek misali herkes gibi bize de dokunmuş, ne zamandır etkisinde olduğumuz bir büyüyü bozmuştur. Bize içinde olduğumuz o kalabalıkta belki de en az şefkat gösterdiğimiz insanı, yani kendimizi göstermiştir üzerine bambaşka bir ışık vurarak… Yüzündeki gölgeyi kovmak için bir şeyler yapmak isteriz artık: Onu yeni bir yola sokmak…

Kısacası bu neşeli kahkahaların, bitmek bilmez dolu dolu coşkunun; yani bir gün öncesiyle sonrası arasında derin bir uçurum açan şeyin; takvimde tarihi gösteren o sayının son rakamının değişmesinden çok çok öte bir anlamı vardır aslında. Mesele takvimdeki tarihin değişmesi değil, o değişen rakamda bulduğumuz eşik’tir: Yepyeni, el değmemiş bir yıla yakışır şekilde yenilenmek, ‘bambaşka bir ben’e adım atmak üzere yola koyulacağımız o başlangıç noktası…