KAZIM ÖZTÜRK
ÖZTÜRKÇE
[email protected]

İNSANLIK İFLAS ETTİ!

Hey insanlık(!), sen hiç üşüdün mü? Betona yatıp, ciğerlerine soğuk hava çektin mi? Ayak yalın, baş kabak, morarmış burun, el, ayak...sokak sokak gezdin mi? Sahi sen; yıkılmış evlerde hiç kaldın mı? Bomba sesleri arasında, kurşunlara hedef oldun mu? "Ölüm ne zaman gelecek?" diye sordun mu?
Be hey insanımsılar! Bunca yıldır yanan ateşin içinde hayat sürmeyi denediniz mi? Siz hiç; karnı aç, gözü yaşlı, boynu bükük, elbiseleri sökük...gezdiniz mi?
Bu dünya gelip geçici! Bir gün olup öleceğiz! Buna imanımız tam! Ama sen, evet sen, sapmaya nasıl yatacaksın? Mezara nasıl gireceksin? Oradaki durumunu merak etmez misin?
Para, güç, makam...seni kurtaracak mı sanıyorsun? Ciğer yakıyorsun, can yakıyorsun... ama bu yangında sen daha çok yanıyorsun!
Merhametsizliğin acısını mutlaka ama mutlaka çekeceksin! Hani; baban? Deden? Atan? Şimdi neredeler? Onlar da; zulüm ika etmiş, insanları hor görmüş, küçümsemişti! "Dünyaya ben nizamat veririm, Karun kadar zenginim, süper gücüm" demişti!
Unuttuysan hatırlatayım; bütün zalimler; Nemrutlar, Firavunlar, Şeddatlar, Ebu cehiller...gelip geçti buradan!
Mazlumlar galip geldi, hepsini ödüllendirdi yaradan! Allah merdiven yapar, seni indirir, mazlumu çıkartır aradan!
Kul Himmet üstadım gelse otursa,
Hakkın kelamını dile getirse,
Dünya malını kayda geçirse,
Karun kadar malın olsa ne fayda?

Zalimin rişte-i ikbalini bir “ah” keser,
Mani-i rızık olanın rızkını Allah keser!


Alma mazlumun ahını, çıkar aheste aheste! Mazlumun ahı, tahttan indirir şahı!
Gelin, görün ey ümmeti Muhammed! İnsanlık İflas etti! Gözler, sevgiyi, merhameti… bilmiyor! Uzanan el kalmadı artık, onun için garipler gülmüyor! Evlerden; feryatlar yükseliyor, imdat sesleri geliyor! Yaratanın verdiği kalp, o kadar mı sertleşir? O kadar mı kör olur gözler? O kadar mı intikam için restleşir?
Umutsuz değilim sadece kızgınım! Asabım çok bozuk, neden bu hallere düştük? Diye üzgünüm!