şimdi bahar gelir. tanrım senden yalnız sıhhat diliyorum. hangi haldeyken mutludur çiçek ya da çiçekler mutlu olur mu. kalbimin kenarındaki çiçekler çoktan öldü. artık irin çöp ve şehir dolu şelaler akıyor kalbime. hastayım ve bu kimin çığlığı. dönüp dolaştım. çaresizlik hep o yapışken ot. o yapışken çalılık. koca bir çırpınışa döndü hayat. kocaman bir yakarışa. boğulmamak için aldığım tek nefesle bir okyanus aştım. boğulmamak için aldığım nefeslere yaşamak dedim. tuttum hırpaladım kendimi. niye ceplerinden bi tutam güzel söz çıkmıyor dedim. kalbim kırılmayı bırakmadı. kırılmak kırıldı. bin inci astım. bin inci astım. kırık. bir nefes aldım, sudaki gözler bulanık görür. herkes ne kadar gördüyse o kadar gördüm. gülü sevdim.gül sevdim. güllere inandım. ve bir gül için tek bir gülü görmek için kaç kez boğulunursa o kadar boğuldum. şimdi bitti. bitmekte bitti. çıkardım kendimi kendimden. kurdum kendimi ve bir sabahın ortasına bıraktım ve sessizce uzandım mezarıma. müzik kutusundaki balerini düşündüm. benim de ardımda bir müzik çalmalıydı. yazmaya korktum kötü yazarım diye. korktum kendimi yazmaktan, başkalarının yazdıklarını yazdım. güzel olmak, bir iki tane güzel söylemek için müziğimi kırdım ve ürkütücü bir kafes burası. vicdan burada yalnızca emziğini verdiğimiz bir bebek. kandan. kurumuş kan üstüne akan kan, bıçak ve bir bıçakta kesilen bıçak, ve bir ok, başka bir okta kırılan, bir mermi başka bir mermiyle vurulan. ihtimaller bükülür burda. karanlık daha karanlık kelimeleri çağırır. orda, kabarcıklanmış yaralı duvarlar, is dolu tırnak araları ve yeryüzüne düşmüş ilk acıdan bir şeyler var. saf acı.