Beyoğlu: Aşkın ve Mücadelenin İzleri

• 21 Aralık 2024 Cumartesi 20:51:50

Beyoğlu: Aşkın ve Mücadelenin İzleri
Beyoğlu, seni anımsamak rüzgârda savrulan bir yaprağı yakalamak gibi. Bir zamanlar rengârenk caddelerinde yürürken içime dolan hayat, şimdi başka seslerle yankılanıyor. Her şey değişmiş, herkes başka bir öyküde yaşamaya başlamış. Ama sen, değişen suretlerinin ardında hep aynı şarkıyı söylüyorsun; mücadele, aşk ve özlem.
Bir zamanlar buralarda aşkı arardım; bazen bir gözde, bazen bir sokakta. Tünel’in başından İstiklal’in sonuna kadar yürür, bir köşe başında kalbim hızla çarpar, bir kafeterya camında kendimi görürdüm. Ama şimdi camlar buğulu, sokaklar daha kalabalık ve bir o kadar yalnız. İnsanlar geçiyor yanımdan, fakat kimseye değmiyor bakışlarım. Beyoğlu, bir zamanlar kokuların birbirine karıştığı bu sokaklarda, şimdi yalnızca geçmişin izlerini arıyorum.
Eskiden dostluklar sımsıcak bir kahve gibi içimizi ısıtırdı. Şimdi, anıların buğusu var elimde. Eskiler eksildikçe, dostluklar da birer birer çekildi yaşamdan. Belki biz eskidik, belki de hayat hep bir şeyleri eksiltti bizden. Granit taşların üzerinde adımlarım yankılanıyor; her adımda bir veda, her köşe başında bir geçmiş. Ama artık vedalar yormuyor, sadece eksikliğin soğuk nefesi dokunuyor tenime.
Kayıp analarının meydanında duruyorum şimdi. Ellerimde bir fotoğraf makinesi, anılarımı çekiyorum bir bir. Onlar kaybettikleri çocukları için ağıt yakarken, ben kaybolan gençliğime bakıyorum. Eski fotoğraflarda bir gülüş yakalıyorum, sanki bana "buradaydım" diyor. Ama o gülüş de şimdi geçmişin tozlu raflarında.
Bir aşk vardı buralarda, gölgelerde saklanan. Bir gül kokusu gibi hafif, bir bahar meltemi gibi sıcak. O aşkı kaybettim mi, yoksa aşk bizi terk mi etti, bilmiyorum. Ama biliyorum ki, aşk Beyoğlu’nun ruhuydu. Şimdi rüzgârında aşkın izi var mı diye arıyorum. Belki gezide bir ağaç kökünde, belki bir taş duvarda bulurum diye umut ediyorum.
Beyoğlu, senin yollarında yürümek, geçmişe bir selam çakmak gibi. Ama bu selam, biraz hüzünlü, biraz eksik. Yine de düşlerimle buluşmak istiyorum. Çünkü düşler, beni yeniden hayata bağlıyor. Düşlerimde Beyoğlu, o eski kokusunu geri getiriyor; sokakların mücadelesi, caddelerin aşkı ve köşelerin dostlukları.
Şimdi bir yağmur bekliyorum, Beyoğlu. Toprağıma değecek ilk damla belki yeniden can verecek her şeye. Seninle bir kez daha yürümek, bir kez daha aşkı koklamak istiyorum. Ve biliyorum, bu yollar bir gün beni yeniden hayata bağlayacak. Çünkü Beyoğlu, sen hep bir rapsodi gibi; inişli çıkışlı, ama her zaman bir melodiye sahip.