KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
el vefa
mutluluk oyunundan atılmış
ya da uçurtmasını bulutlara kaptırmış çocuk gibiydim
surat bi karış
sarı odalar benimdi artık
sevgiye set çekip
gün ışığına rest çekmiştim perdeyi
unutmak zaman alacak biliyordum
keşke hafıza kaybına uğrayabilseydi adın
suretin
kalbine giden o incecik sıratın
...
aslında değiştiremediğim kadere kurban ediyordum kendimi
çünkü yeniden doğmak için
mutlak ölmek gerekti
...
çünkü vadesi dolmamış bir vaatti bozulan
uzayıp gölgenle bir olup
soğuyan o el vedan
...
şimdi her şeyin ertesindeyiz artık
zaman unutturmaktan çok özletiyor aksine
lakin telafisi olmuyor kaybolan vaktin
ta ki o el vefayla tutuşana dek veda ettiği elle
bir adım kaldıysa tabi
son adım attığın yerde
YORUMLAR
Cok begendim... acı ama ici hep...
fransız
teşekkür ederim ayrıca
amelie poulain
fransız
kadınlar genelde ketumdur bilirim
ama kadın gözüyle de okumak isterim
zira hikayeler benzer olsa da empati yapamıyor karşı cinsle
amelie poulain
uzmek istemiyorum kendimi canim kendim dinlensin biraz:)
