Değerli Dostlar; toplumda bir çok insan kendini karşısında ki insandan “uyanık/açıkgöz” olarak görmektedir.

İşin garibi ise bu durum birçok insanda psikolojik bir hastalık haline dönüşmektedir.

Oysa her insanın kendince diğer insanlardan daha iyi bildiği konular vardır. Karşımızda ki insanların da bizden daha iyi bildiği konular olacaktır.

Biz karşımızda ki insanlardan uyanık olmadığımız gibi karşımızdaki insan da bizden uyanık değildir. Bu hususa dikkat etmemiz hepimiz için daha iyi olacaktır.
Konunun ilham kaynağı aşağıdaki harika hikayedir.

Geziye çıkan iki adam aynı trende karşılaşır ve arkadaş olurlar. İkisinin de gideceği yer aynıdır ve yolculuk bir hafta sürecektir. Nihayet yedi günün sonunda yolculuk bitmiş ayrılma vakti gelmiştir. Trene binen ilk yolcu öbür yolcuya der ki:
-Arkadaş, bir haftadır birlikteyiz beni tanıdın mı?

-Hayır, tanıyamadım
-Ben ünlü bir eşkıyayım ama siz benden de büyük bir eşkıyasınız ve siz bu yolculukta benim öğretmenim oldunuz.
-Nasıl?
-Bir şey elde ederim umuduyla üst üste yedi gün uyuduğunda üzerini, mola verdiğimizde ise çantanı didik didik aradım ama hiçbir şey bulamadım. Bu kadar uzun bir yolculuğa boş cüzdan ve hiçbir değerli eşya almadan mı çıktın?
-Değerli bir elmasım ve birkaç da altın akçem var.
-O zaman neden ben bu kadar çabama rağmen onu bulamadım?
-Ne zaman dışarı çıksam elmasımı ve altın akçelerimi senin çantana koydum ve sen benim çantamı yedi gün boyunca karıştırdın ama kendi çantana bakmak aklına gelmedi. Benim çantamı karıştıracağına kendi çantana odaklansaydın aradığını bulmuş olacaktın ama yapmadın.
Evet, Allah her gün çantamıza yeni umutlar yeni mutluluklar koyar ama bizim çantamıza bakacak vaktimiz olmadığı için görmeyiz! İşte herkesin temel problemi bu değerli dostlar.
İnsan başkalarına bakmayı bırakıp kendine baktığı gün bir çok problemi (hatta bütün problemleri dememiz yanlış olmaz) çözülür.
Eğer içindeki kötü hırsı yenip kendi yolunda ilerlersen; inan ki yolun sonunda başarı ve mutluluk seni bekliyor olacaktır!