Merhaba sevgili okurlar geçen gün İzmirden Ispartaya gidişimi yazmıştım malum tren yoılculugunu çocukluğumdan beri severdim memleketimden köye doğru giderken hem ekonomik hemde tek yol olduğu için hep treni kullanırdık o uzun süren tren yolculukları hışır hışır ruzgar yapraklara dokunurdu bizler başımızı trenin penceresinde uzağa uzatır uzaklara yeşilliklere ve yollara baka baka kendimizi kaybederdik.
Sizlere İzmirden Ispartaya gelişimi,neden geldiğimi yazmıştım tekrarını yapıp sizleri sıkmak istemem gelirken değilsede giderken hem gergin hemde komik bir yolculuk oldu bu tabii yolculuk bitince oldu.
17 kasım pazar gecesi dönüyorum önceki yazımda yazdım bir yolcunun alkol aldığını ve benim nasıl kanıtlamak için cebelleştiğimi.
öndeki kotukta oturan erkek yolcunun alkol aldğına kani olunca artık bir haylı tedirgin oldum öyleye alkol alan insan hiç bilmediğimiz biri içince sizarmı,taşkınlık yaparmı,kusarmi vs vs bu tedirnliğim tavan yapmışken görevlinin yanına giderek koltuktaki yerimin değişmesini talep ettim.
_yolcum var! diyerek beni reddetti
bende biraz durdum bekledim hadi zeynep dedim sakin ol ama yok olamadım bay löp löp ceketini başının altına yastık yaptı uyudu oh o rahat nasılsa içen o uyuyan o korkan ben
biraz daha bekledim belki mevcut koltukta uyumaya çalışır diye yok yine olmadı
herşeyi göze alarak koltuğun sahibi gelirse geri dönerim yerime diyerek ön sıralardaki koltuklardan birine uzanıp uyumayı denedim bu arada ara ara uyuyup uyanıyorum heryer karanlık gece yarısı geçiyor saat 3 /4 olmalı derken yeniden uyuyorum sabaha az kaldı gece sabahı doğurmaya başladı ve ben birde sabah eve eşyalarımı bırakıp Aydında şairimizin cenazesine katılacağım tedirginim üzgünün duygular medcezir yorgunluk üzüntü kırgınlık hepsi bir arada neyse ne kadar zaman geçti bilmiyorum bir ara Tepeköy yazısını gördüm
_Aman Allahım nasıl kalktım nasıl toparlandım hooop aşagidayım trenden kendimi dışarıya attım
Hadi bakalım ne oldu bilin bakalım ben Tepeköy yazısını gördüm diyerek inmiştim ya indiğim yer Tepeköy değil Selçuk muş hoppala ben anlayan kadar tren çuf çuf püf
ben ne oldu ne yapacağım şöylemi böylemi Selçuk Tepeköy izbanına attım kendimi eh bir araca daha bindim hey Allahım bir anlık gaflet tabiki gecenin izleri var sinir ve telaş beni yanlışa yöneltti. ve ben bir araca daha bindim neyseki çok beklemedim izban kalktı kalkacak ve ben sağsalim Tepeköy Torbalıya geldim
ve kendime teselli için belkide benim inmem gerekiyordu dedim belki adam beni takip edecekti dedin ne kurgular ama bu kurgular bizim yaşadığımız televizyonlarda heryerde boy boy manşet olan hayattı aslında
İşte böyle sevgili dostlar insanın başına ne gelecek ne olacak belli olmuyor bir yere gidip döndüğümde ise hep sağ salim döndüğüm için şükürler ediyorum.Allah iyileri çıkarsın karşımıza ben sık sık seyahat yaptığım için gezi ve anılar bazen çok oluyor bu gezlleride zaman zaman kaleme alıyorum
Esenkalınız