Cenazeme Gelmeyecekler Listesi

• 15 Aralık 2024 Pazar 20:24:14

Herhalde katılamayacağınız tek merasim kendi cenazenizdir. Aslında oradasınızdır da, sazin haberiniz yoktur.
Hele “hakkını helal et” kısmı,helal olsun ne kadar samimidir sorgulanır.
İşte bu yüzden ben de kendi listemi yapmaya karar verdim: Cenazemde istemediklerim.
En azından formalite icabı cenazeme hatılacak olanları şu helalleşme kısmından kurtarmak için.Zaten onlardan helallik istediğim falan da yok.

Her şey 3 ay önec başladı.
Aslında 3 ay öncesine kadar böyle bir fikrim yoktu.
Ta ki doktor Fikret Bey “Maalesef hastalığınız son aşamada ve çok üzgünüm” diyene kadar.
Yani, tabiri caizse, “boku yemişsiniz”in kibarcası. Neyse, büyük olasılıkla öleceğim,doktorumun demesi.
Git komaya girmeden sevdiklerin ile güzel vakit geçir dedi.Arada radvularını aksatma ,kemoterapi..boku yemiş olsamda zehirlemeye devam ediyolar.Sonuçda üzerimden para kazanmalılar.

İşte bu yüzden bu listeyi yapıyorum: Cenazemde istemediklerim.Doktorum da dahil.

Veririm oğlana, “Sakın bak, bunlar gelmesin. İstemiyorum.” derim.
Hanıma vermem, o yumuşak kalplidir. Mevlana gibi, "Kim olursan ol, gel" misali.
Yok öyle dava. O kadar küsmüşüz. Kaç senedir aramayanlar var, aramadıklarım var. Bu kadar sene arama, sonra cenazeme gel.
Bir de helvamı ye! Oldu canım, boşuna mıydı darılmalar, tavır yapmalar?

Hımm, listenin ilk başına kimi yazmalıyım? Amca oğlu Hüseyin’i yazsam mı acaba? 6 aydır konuşmuyoruz. Miras davası.
Babaanneden kalan. Mahkemeliyiz. Üç kuruşluk dünyada çok kırdı beni, gelmesin istemem. Çocukları da gelmesin.
Eniştemle 3 aydır küsüz. Yengeme yaptıklarına tahammül edemiyorum. Alkolik herif.

Ama ilk sıraya eski iş arkadaşı Necati’yi yazacağım. Çok dargınım ona ÇOK! İş yerinde arkamdan çevirdiği dolaplar…
Onun yüzünden işimi kaybettim .
Tamam, zaten çıkacaktım da, o da tuz biber oldu. Evet, kesinlikle Necati, bu listenin başına yazılacak tek kişi.
Halbuki ne günlerimiz olmuştu o hıyarla! Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmiyordu be.
Balık arkadaşımdı benim! Az mı balığa çıktık? Balık tutarken şiir sohbetleri? Futbol sohbetleri..
Fenerbahçe - Galatasaray tartışmalarından sonra, iddiayı kaybedip, Galatasaray forması giydirdiğimde…
İş yerine öyle gelmişti! Ha ha ha, ne günlerdi ya! Ne çok gülerdik..

Hay Allah! Oğlum Fikret, kendine gel! Yakında öleceksin, ve şu an istenmediklerin listesini yapıyorsun. Eski günleri yad etme listesi değil ki bu! Kendine gel!

Acaba şimdi ne yapıyor? Aslında düşünüyorum da, o pozisyonu benden daha çok hak ediyordu.
Hırslıydı, çalışkandı. Bir de kendini sevdiriyordu kerata! Benim gibi soğuk bir adamın bile kahrını çekiyordu!
Bende az değildim canım. Kolay değildim ben, ne yapayım? Tipik Başak burcu ? Detaycıyım kardeşim,kimse kusura bakmasın!
Zor bir insan mıyım gerçekten? Tamam, karım sürekli söylüyor da, “Çok zorsun diye !”
Ama sonuçta milyonluk ihalelerin altına imza atıyorduk o zamanlar..

Şimdi fark ettim, Necati’yi özlemişim. Her ne kadar kırgın olsam da, şimdi arasam ne der acaba? Ben ne derim?
Liste yapıyorum da, cenazeme katılmasını istemediklerim arasında seni ilk sıraya koyacağım, haberin olsun!
Yok, ya, aslında bir sürü şeyin hatırı var. Apandistim patladığında o yetiştirmişti beni hastaneye.
Doktor “Biraz daha geç kalsaydınız, kanı zehirleyebilirdi” demişti. Deli gibi sürmüştü arabayı.Beni ameliyathaneye sokararlarken kan lazım mı doktor bey veririm ben diye bağırması hala kulaklarım da.
Gözlerim niye yaşardı şimdi, durup dururken?Hay Allah öff be Necati neden küstük ki biz

Offf toparla be kendini Fikret.öleceksin, şimdi mi hatır gönül işleri? Dört sene oldu Necatiyi sileli.
Ne oluyor sana? Hangi kara delikteydin? Şu an nasıl başladı bu nostaljik dram? Yüzünü şeytan görsün dediğin adam için nedir bu duygusallık.
Belki de bir paradokstasın.Kinin soğumadı sadece ölüceğin için aşırı duygusallaştın.
Eski dostu özlüyorsun!Hatıraları , belkide kaçıp giden zamanları...

Arayacağım lan hıyarı! “Ölüyorum lan, gel hastaneye yetiştir!” diyede espri yapacağım. Ha ha, aynen, ölüyorum lan Necati.
Gidiyorum, kalbimde kırgınlıklarla bir de kibir yaptım, cenazeme istemediklerim var diyeceğim.En başta sen..
Acaba aynı numarayı kullanıyormu hala? Bakalım göreceğiz. Silmedim keratayı, niye silmediysem, hah işte burada. Çalıyor, açmaz herhalde. Neden açsın ki? 4 sene oldu.

-Alo Fikret
Ne kadar da sıcak geldi şu an hıyarın Alo demesi.Belkide güzel hatıraların beyine yarattığı bir algı
-çok şaşkınım, şu an Bir an elim ayağım dolaştı senin ismini görünce telefonda.dedi
-Merhaba Necati, ben iyiyim ,iyi sayılırım yani aslında ben…şey ben...açıkçası ben sanırım ölü...
-Sus, haberim var.Senin haberin yok ama yengeni aramıştım bayram için anlattı bana durumu.
Bak, bir şeyler oldu aramızda, hataların çoğu bende ama elim bir türlü telefona gitmedi,
yoksa arayacaktım seni. Ne olur izin ver, yanına geleyim.
Hatta şimdi hemen çıkıp geleyim.Eski günleri yad ederiz hem hafta sonu maç var belki beraber izleriz ne dersin.
Kavga etmeyi atışmayı özledim seninle

Bazen bir adım atmak gerekir ve cesaret de ister.
Hele 3 ay sonra ölüceğini bilen bir adamın en cesaretsiz olduğu dönemde.
Belkide bu dostluğu bitiren benim aşırı kibirim ve alınganlığım dı.
Hayat anlardan ibarettir.Ve o anlar hatıra olarak kalır Zamanın hükmü altında.
Yaşarken bir dakika bile çok değerliyken , herkes kendi ölümüne doğru yürürken, geri dönüşü olmayan o son anlarda, tüm bu anılar, aslında aynada kendimizi gördüğümüz birer yanıltıcı iz gibi kalır.
3 aylık bir ömür yada 90 senelik bir ömür , eğer anlar güzel yaşanmamışsa neye değerdi ki.
Ve o son an, en derin acıyı içeren anıdır;o son ana bu kadar yaklaşmışken en azından bir kaç güzel anı daha kalabilirdi geriye.

En azından cenazemde Necatinin, hakkım helal olsun cümlesi yalan olmayacaktı.
Usulca fısıldadım telefona.

-Gel Necati, hadi çık gel.Bekliyorum.

Telefonu kapattım. Sağ elimle gözümden dökülen yaşları sildim ve kalemi elime aldım. Başlığa uzun bir çizik attım
ve altına yeni bir başlık attım:

Telefon ile aranacak, konuşmadığın eski dostlar ve akrabalar.

Oturduğum sandalyede arkaya doğru yaslanırken mutfağa seslendim: “Hanım, çay demle, misafirimiz var. Eski bir dost.”

Hakan Göktel
15/12/24