Merhaba canım Kendim,








Satırlarıma başlamadan önce selâm eder, yeşilden maviye,maviden griye çalan gözbebeklerinden hasretle öperim. Beni bana soracak olursan hüznün kıblesine gömülen ruhumu sevindirik yapmaya çalışıyorum. Sol böbreğim beni çok üzse de rengârenk umut şemsiyemi açıp sevgimle sarılıyorum O’na. O ki bu aralar en kıymetlim.

Biliyorum aslında hayat çok kısa ama yapacak çok güzel şeyler var daha.Her güne bitimsiz şükür dualarıyla uyanıp, bahçemdeki minnacık kuşun şakıması meselâ. Mesele kendinin doktoru olabilmekte .Şu an spor amaçlı bisikletimin pedallarıını çeviriyorum. Son ses açtım bir şarkı "bir ileri iki geri".Göğümde annemin babamın elleri , sarıp sarmalıyor kederimi. "Kalbim attıkça sizi yaşatacağım " diyorum buruk bir tebessümle toprak bedenlerine dokunarak .Avuç içlerim doymuyor sulu sepken ağlaklığıma. Sonra...Başım dimdik doğruluyorum.

Bugün öğle üzeri yağmur damlaları aralıksız düşerken gurbetin en öksüz coğrafyasına evrenin dev aynasına kocaman harflerle kendimi ne çok sevdiğimi ve kıymetli olduğumu yazıyorum. Benden bir tane daha yok diye anons ediyorum havai fişekleri eşliğinde .Kız kulesine sırtımı dayar gibi gözlerimi kapatıp Sultan Ahmet’te okunan ezanı dinliyorum yaşım daha sekiz .Seksek oynuyor ruhum çocukluğum sadece düşünce acıyan ayaklarıyla .Onlara en güzel , en yumuşak çoraplardan alıyorum hep öyle mutlu oluyorlar ki ayak parmaklarım. Diyorum ki siz de benim en kıymetlimsiniz .

Biraz sudoku çözüyorum, bir şeyler karalıyorum şiir niyetine .Türk kahvemi getiriyor oğluşum öpmeye kıyamadığım bütün hazinelerden değerli elleriyle .Âhhh işte bu an ölmeye değer onun uğrunda. Ne zaman büyüdün sen diyorum iç sesimle .Kocaman gözlerindeki sevgi pıtırcıklarını yeşertmek adına onu ne kadar çok sevdiğimi haykırıyorum sessizce.

Bugün içim içime sığmıyor. Kopan fırtınaları defin ediyorum sahipsiz diyarlara .Elimde kahvem, karşımda mutluluk kaynağım.Gülüşe gülüşe yorgunluk atıyoruz. Anlatamıyorum size daha fazlasını.

Bu oğlumla aramızda sır.

nagihan