Çürük Kalpli Hayaletler Günü

• 6 Aralık 2024 Cuma 14:02:52

/Gözlerimde kalbi çürümüş bir hayaletin yankısı
Yarım kalan her şey için kendini cezalandırıyor
Bir şafak vaktinde sallandırıyor kendini pis bir ipin ucunda
Fark edilmeyen varlığını görmezden gelip
Aptal gibi yokluğuyla dünyayı tehdit ediyor

Ama
Kime ne ki ölmüş ya da yaşamış
Sonuç oldukça acınası
Azrail bile karşısına geçmiş onun yaptığı bu aptallığa gülüyor/


Ruhumun ruhlara karışması oldukça uzun zaman önceydi
İnsandan önce bilmem kaç yılında
Kalbi çürümüş bir hayaletin intiharını izlemiştim
Tek bir damla gözyaşı takılmıştı yanağına
Ve ben içimdeki acıyı bastırır diye o damlayı içime çektim

Aydınlanmalar böyle olurmuş anlaşılan
Nihayetinde ben de gerçeği böyle anlayacakmıştım

Meğerse
Dudağımın kenarından damlayan bir damla zehir olacakmış hayat
Ve
Ben
Onu
İçmeye doyamayacakmıştım

Bir intiharı izlemenin tuhaf etkileri oluyormuş
Her sorgulamayı bir defa daha sorguluyormuş insan içinden

Sordum ben de her şeyi yeniden kendime
Belki de dedim
Gökyüzünü siyaha boyayan bendim
Belki de tanrının bu işle hiçbir ilgisi yoktu
Hepsini zehrin etkisiyle ben uydurdum

ama

Aynı zehiri içince şüphenin ölümcül gölgesini de bedenime almış olmalıyım ki
Düşünmeden edemedim
Peki
Kuşlarımın kanatlarını kim kırmıştı
Beni gözlerindeki bu gri tabakayla var eden kimdi
Ki bu yüzden
Hayatın renklerine saygı duymayı da öğrenemedim

Ben mi istemiştim bir sis perdesi arkasında geçip giden hayatı izlemeyi
Bu kadar mı arızalıydım

Ah ki ah

Kalbimin boşluğunda boğuluyorum
Kalbimin yoklugunda doğruluyorum her yeni güne
Acılarımın saçlarını toplarken
Kopardığım her bir saç teliyle kendimi can acıtan oyunlar tasarlıyorum

Yaşıyorum
Yaşamıyorum
Yaşıyor muydum
Yaşamıyormuş muydum

Ve yine anlıyorum ki

Hayat dudağımın kenarından damlayan bir damla zehirmiş
Ve
Ben
Onu
İçmeye doyamayacakmışım

Hani
Dibine kadar tükettim desem her şeyi
Bu tabir oldukça aciz olurdu
Ama bir o kadar da gerçekçi dururdu yakamda
Hatta
İlk defa kurduğum ezik cümlelerden utanmaz
Ve haykırarak söylerdim her şeyi
Çünkü bu gerçekliği bir defa da olsa herkes duymalıydı

Ama
Olmadı

Söylenecek çok söz var farkındayım
Fakat az önce böğüren bir ben yüzünden
Sesimi de kaybettim
Şimdi tüm gerçeklerim sesimin kısılan köşesinde nefessiz kalmış kendinden geçerken
Artık fısıldayarak söylemek zorundayım size son sözlerimi
Lütfen
İyi dinleyin olur mu

Dudağının kenarına takılıp kalan bir damla zehirmişsin sen hayat
Ve
Meğerse
Ben
Seni içmeye doyamadığım için ölecekmişim
İyi mi