GİTME SEN YETER Kİ GİTME ANNE...

• 5 Aralık 2024 Perşembe 11:53:59

Göğün haresiydin belki de…
Yok, yok, yalnızlığın hanesi bir ruhta saklı iken var yok:
Yokluğun şeceresindeki o gizin tahayyül edilesinden de öte sevginin ihtişamı ve sessizce beklediğim kulağım kapıda ruhum askıda yürekse Araf’ta saklı…
Bir koşu geldiğim seninse yolumu g/özlediğim.
Bir hışım değil asla hüzün yüklü hayallerimin, varamadığım son durağında sevginin.
Küpeştesi idin ömrü ve kurada çıkan bir hediye gibi nemalandığım gök gözlerin azat edilesi bir kuş da değil bir kurşun ağırlığında hiç değil bilakis kuş gibi hafiflediğim aldığın her nefes belki de son birkaç yıldır alamadığın nefes set çekmişken önüne nefsime aldırış etmeden nefes nefese koştuğum dik yokuşun başında ruhuma selam çakan özlemimi dindiren ve göğün en metruk bulutunda dahi saklı iken sevgi ve mutluluk ulaşılası bir yaka arz eden.
Komplimanlar yağdıran kırlangıçlar misal…
Konfetilerin süslediği bir yılbaşı ağacı…
Kusursuz bir sevginin de en yalın en masum hali şimdimde sen dünümde hep sen yarınlarımda da arzu ettiğim elbet alıp da ver diye nefesini göklere s/üzülen ruhum bedenimse yangın yeri ve tutuklu kalbim en çok da iman gücümün enginliğinde sadece seni ve kendimi hayal ettiğim.
Bir takkem vardı ki alıp da başımdan önüme koyduğum.
Bir teknem vardı ki çürüyen ve delik dibiyle dahi olsa su alsa bile enginlere kucak açtığım…
Ve de yüreğim öyle bir tekke ki, canım annem Rabbimin sayesinde renklerin de hizasında saklı bir resmi dillendiren aralıksız sana ve gök gözlerine şiirler yazdığım…
Yağmalanmış iken öncem.
Yansa da ruhum kordan bir ateşe tekabül eden.
Yorsa da hayat.
El yordamı bir masal bir şiir derken bir umut bir de niyazım eşlik eden.
Gitme sen yeter ki gitme…
Her gidişinin de olsun dönüşü ve cennetim ve bakiyem ve ruhumu ısıtan sesinle kıyama durduğum Hakkın Penceresinde doğan yeni güne ve umuda bandığım kadar hislerimi.
Bilmezken ne olacağını.
Bile bile de paye verdiğim cihan.
Bilindik ne varsa unuttuğum ve bilmedikleri bilediğim bir cetvel ya da kesici bir alet ve işte sabrımla asırlar aştığım şükrümle Rabbime yaklaştığım ve seyyah gölgemden dahi medet ummazken ve ummanlarda saklı iken hidayetin hayaline yakın durduğum şafağım ve ruhumun şakağına dayadığım şu yaralı kalemim kırsam bile yeniden yazdığım ölsem bile defalarca doğduğum aslında bir ömür, senin beni defalarca doğurduğun.
Kıblemsin.
Kasidem.
Kirvemsin sözcüklerse muadilim.
Kınalı kuzum ve ruhumun nakkaşı sözcüklerin uzantısında saklı iken o esen rüzgârı tutup da elinden sana sunduğum bir çiçek gibi ve bir dua ve teskin edici bir özlemi alıp da önüne serdiğim duygulardan çıktığım yolda sınandığıma delalet yaşadığım ve de birlikte yaşadığımız ne varsa onca acının da saf tuttuğu yine de şükre doymadığım sabrıma delalet uzun kara gecelerin de yüzü suyu hürmetine doğacak yeni günün ve selametin peşinde.
Hızımda saklı sırlar.
Bazen ağırdan aldığım…
Gizemi evrenin çelişen yüreğim çalım atan nice yalanın uzağında gerçekle hayali sırdaş eyleyip sil baştan hayatlar ördüğüm ve gördüğüm görmediğim ne ise sadece kendimi Rabbime teslim edip O’nun emaneti olmamla ilintili yoktan var eden yüce Varlığında saklı nice mucizeyi ve nice hayali ve de tevafuk bildiğim tüm gizemi tek solukta içime çektiğim.
Kırık bir mendirek.
Kırgın bir yürek ya da…
Kırılası tabular ve putlar ve işte isyanım karanlığa.
Kusursuz olmadığım kadar yaşarken de kusur etmeden bir bir gerçek kılmak adına.
Hazanla örtüşen yüreğim.
Hüzün ertesi içtiğim o acı şerbeti.
Mukayese etmeden dünü günümden sarkan bir ipte salındığım kadar hayallerin salıncağında.
Her müşküle düştüğümde verdiğim meşgule elbet yine ve sadece kendime…
Ve de minnet etmeden bir Allah’ın kuluna.
Sabır teknem ve gönül tekkem…
Ruhuma da eşlik eden kara kaplı defterim ve kalemim.
Azalsam da çoğalsam da tamah etmeden dünyanın malına mülküne ve işte çalan o siren sesleri yeter ki uzak olsun hanemize.
Anne olmasam bile seninle anneliği tattığım ve de gözümden esirgediğim kadar ruhumu da hafifleten Rabbimin bana verdiği tesellide tecelli edecektir de İnşallah nice söz sana verdiğim senin de bana yeter ki sönmesin ışığın anne ve de solmasın feri gözlerinin sen ki neferim; sen ki sağdıcım; sen ki tüm güzellikleri ve umudu ve sevmeyi bana öğreten ilk öğretmenim…