3 Aralık Dünya engelliler gününü geride bıraktık, bu hafta ki köşemde senede bir gün hatırlanan kıymetli engelli kardeşlerimin sorunlarından bahsetmek istedim. Evlere hapsettiğimiz gözlerimizle rahatsız ettiğimiz o kardeşlerimiz, hani kaldırımların başına engelli rampalarına araç park ederek geçmelerini engellediğimiz, onlara ayrılmış otoparklara kendi aracımızı park ederek onları umursamadığımız insanlar, otobüsler de, asansörler de önceliği olan onlara ayrılmış yerlere oturduğumuz ama onları gördüğümüzde yüz çevirdiğimiz o insanlar var ya, engelli araçları ile yolarda ilerlerken onları sıkıştırıp korna çaldığımız, o insanlar var ya hiç utanıp sıkılmadan haklarını çaldığımız o insanlar, işte onlar senede sadece bir gün hatırlanmak istemiyorlar. Hatta ve hatta bizden hiç bir şey istemiyorlar sadece ’’engel olmayın yeter’’ diyorlar. Unutmayın onların çoğu da bizim gibiydiler sonradan engelli oldular ve bizler de birer engelli adayıyız.
5378 sayılı Engelliler Hakkında Kanun nedir? Bu Kanunun amacı; engellilerin temel hak ve özgürlüklerden faydalanmasını teşvik ve temin ederek ve doğuştan sahip oldukları onura saygıyı güçlendirerek toplumsal hayata diğer bireylerle eşit koşullarda tam ve etkin katılımlarının sağlanması ve engelliliği önleyici tedbirlerin alınması için gerekli düzenlemelerin olduğu bir kanundur. Engelli kardeşlerimiz kanun ile bazı haklarını aldı ama bunlar kağıt üzerinde kaldı, iş biz insanlarda bitiyor. Öncelikle onlara bakışımızı değiştirmeliyiz, onların da bizim gibi eşit haklara sahip birer bireyler olduklarını ve onlara engellerinden dolayı sağlanmış bazı olanakların onların hayat ve yaşam kalitesini yükseltmek için olduğu unutulmamalı. Alış veriş merkezlerinde, devlet kurum girişlerinde engelli bireylere ait rampa ve otoparklar var, buralara engelliler dışında herkes park ediyor. Biraz empati kuralım, biz engelliyiz ve bize ayrılan park alanı yada tekerlekli sandalye rampaları yok veya başkası tarafından işkal edilmiş, ne yapardık?.. Madem o engelli kardeşimizin yerini alıyorsunuz o vakit, o engelini de alın!..’’Yük olmayın yük alın’’
Türkiye’de engelli olmak başlı başına büyük bir sorun, yanınızda bir refakatçi olmadan evden çıkamazsınız, çıksanız bile altyapı yok, otobüs ile seyahat etmek isteseniz imkanlar kısıtlı, sosyal aktivite yapa bileceğiniz bir yer yok. İnsanlar ’’aaa tüh nasıl oldu?, doğuştan mı?çok yazık gencecikte çocukmuş!! ’’ gibi acıyıcı söz ve bakışlarla engelli kardeşimizin moralini iyici bozuyoruz. Herkes kendi kusurunu baksın, başkasındaki fiziksel eksikliler ile uğraşacağımıza, ben nasıl engel olmam?, ben böyle davranmaz isem daha rahat hayatını idame eder? Ben önünden çekileyim o normal hayatını sürsün diye düşünmemiz lazım.
Engelli bir çocuğu olan annenin duası; " Lütfen benden önce ölsün ki kimseye muhtaç olmasın" Hepimiz bir engelli adayıyız, unutmayın sevgi varsa engel yoktur! Engelliler haftası kutlu olsun, bir gün değil, her gün hatırlanmak isteyen kardeşlerime selam olsun. Allah’a ısmarladık, hoşça kalın...
Aydın Benli
Siyaset Bilimci Yazar