---Bizler ilkokula giderken (1957-1962), öğrencilerde bit, pire ve diğer temizlik kontrolleri yapılırdı. Bu tip kontrollerle talebeyi takip eden öğretmenleri/idarecileri o günlerde seven var mıydı bilemiyorum! Zamanın ilkokul karnelerinde, Hal ve Gidiş, İntizam, Temizlik ve Diş Koruma not haneleri vardı. Lakin okula nasıl temiz gidilecek? Aile bütçesi tam takır. Sabun alacak parası mı var, yok yoksulun, kör öksüzün cebinde! Killi toprak; analarımızın en tanıdık temizlik malzemesiydi o vakitler. Ekmek dersen hasretini çeker, yavanını bulabilirsek şükrederdik.
---Böylesi sefil günlerin birinde, okulumuz hafta sonu tatiline giriyor, göndere bayrağımızı çekecek ve dağılacağız. Sınıf öğretmenim o gün, Atatürk büstünün en üst basamağından, bütün öğrencilere hitaben /üzerine lazım olmayan/ bir nutuk çekmiş; “Bitle okula geleniniz var çocuklar” demişti. O anda öğretmenimle göz göze gelmiş, pancar gibi kızarmıştım. “Beni kastediyor, bana söyleniyor bu söz.” diye tedirgin olmuştum. Tuzu kurular hariç, bit herkeste, her yoksul aile çocuklarında vardı! Bu bakışı, ne yazık ki bir ömür boyu, şelek gibi omuzlarımda hissettim. Adeta gölge gibi takip etti beni! Varın siz anlayın, bu hocayı sevip sevmediğimi?
---Yine de bana bir harf öğretenimdi O. Kulu, kölesiyiz hepsinin. Yazmış olduğum aşağıdaki şiirimi hayatta olan, görev başında bulunan tüm öğretmenlerimize armağan ediyorum:

ÖĞRETMEN

Bir küçücük filiz iken
Toprağında koymaz diken
Payidardır onla ülken
Ebedi sönmeyen ışık
Bel’de* meşale Öğretmen

Özlenen yurt sıcağında
Tıpkı ana kucağında
İlim irfan ocağında
Ebedi sönmeyen ışık
Dil’de meşale Öğretmen

Bilim teknik membaıdır
Tüm insanlar çırağıdır
İçimizin ırmağıdır
Ebedi sönmeyen ışık
Sel’de meşale Öğretmen

Ruhumuza şekil veren
Cehalete göğüs geren
Bahçesinden gül derilen
Ebedi sönmeyen ışık
Gül’de meşale Öğretmen

Sevgi yolu bitmez yaya
Öğretir, terbiye, hayâ
Meydan okutur Dünya’ya
Ebedi sönmeyen ışık
El’de meşale Öğretmen

KADİR ACI, 24.11.2020,KAYSERİ.

SÖZLÜK
Bel: Toprak belleme (eşme) aleti