FANTASTİK ÖYKÜ ÖZETLERİ "ELİMİ BIRAKMA"

• 22 Kasım 2024 Cuma 23:49:32

FANTASTİK ÖYKÜ ÖZETLERİ

Onunla karşılaştığımızda her şeye geç kalmış, birbirimizle yaşamamız gereken her ne varsa, ikimiz de bir başkasıyla yaşayarak tüketmiştik.
Umutlarımız, rüzgârın dalgalardan kaçırdığı katreler gibi, yenik düşerek zamana, yine ayrıldığı dalgalara gömülüyorduk.

Nasılsa umuda sarılmışız diyerek, hiç bitmesini temenni etmediğimiz bir duyguyla ellerimizi birleştirdik.
Aşk dedikleri şey, tam da bu olsa gerek.
Kuşku ve güven duygusu içimizde kıyasıya kavgaya tutuşuyordu.
Oysa biliyorduk.
İçimizde "kuşku’yu" besler büyütürsek, "ayrılık," "güven’i" besler büyütürsek, mutlu olacağımızı.
Ne var ki, birbirimize duymamız gereken güven, üçüncü şahıslar tarafından yok edilmişti.

İlk karşılaşmamız, Kadıköy’de, bir şiir etkinliğindeydi.
Ilık bir sonbahar akşamı havaya hâkimdi ve biz oldukça sarhoştuk.
İlkbahar ve sonbahar gibi birbirimize geç kalan iki yabancıyken, o ve ben artık biz olmuştuk.

Kabına sığmaz, deli dolu hali adeta aklımı başımdan alıyor, yaşayamadıklarımızın hıncını çıkarırcasına yaşamak istiyorduk.
Belki de bu sebeple, onu bu kadar çok seviyordum.

İkimizin de evli olması, bazen bir tedirginlik yaşatıyor ve bu tedirginlik sebebiyle uzaklaşmaya çalışsak da, ikimizde de daha çok bir araya gelme, birlikte zaman gecirme isteği uyandırıyordu.

Ne zaman bakışlarımı ondan kaçırsam, çenemden tutarak, bakışlarımı yüzüne çeviriyordu.
Bana bakarken, parlayan gözlerini gördüğümde, kabına sığmaz haşarı bir çocuk gibi oluyor, bir park, metruk bir bina, bir çalı arkası farketmeksizin, eelini kavrayıp en kuytu yerlere götürerek saatlerce öpüşmek istiyordum.

Ona şiirler okumak, benim spesiyalim olan makarna ya da menemen yapmak, koltukta otururken başını göğsüme yaslamak hayallerim arasındaydı.

Bir kere kavradığım elini hiç bırkmak istemiyordum.

Sadece birlikte olduğumuz zamanlarda değil, ayrı olduğumuz zamanlarda bile deli dolu hali aklıma gelir heyecanlanırdım.
Bazen elimi sıkıca tutsa ve benimle gelse dediğim anlarda, onu tanımadan önce söylediği bir söz; (Merhaba diyerek birleşen ellerin elveda diyerek ayrılması acıtır yüreği.) aklıma geldiğinde yığılıp kalıyordum.

Yazık, sadece sevmek, birbirini tamamlamıyor.
Her üçüncü kişilerin araya girmesi, beraberinde kuşkuculuğu, her kuşkuculuk bizi birbirimizden uzaklaştırmaya yetmişti.

Biliyorum o ve ben, asla biz olamayacağız.
Bir gün, bir yerde bir yazısını okumuştum.
Şöyle diyordu; (Bıraktığın eli, bir gün bir başkası tutarsa kahrolursun!)
Aradan çok geçmedi ve yine bir üçüncü şahsın alt üst ettiği güven, yerini ayrılığa bıraktı.

Ayrılıp giderken ona; "Bir gün olur da yanında olmamı istersin, gözlerini kapat ve güzel günlerde ellerini sıkı sıkı kavradığımı hayal et!

Bıraktığım o eli şimdilerde bir başkası tutuyor!

Efkan ÖTGÜN