ÖZLÜYORUM ANNEMİ

• 14 Kasım 2024 Perşembe 14:19:29

Boşuna dememiş büyüklerimiz zaman su gibi akıp gitti diye.geriye dönüp baktığımda daha dün gibi geçen zaman...İçimde hasretini çektiğim bir köyüm birde anneme olan özlemimdir...
Köyümüz çarşambanın akçatarla köyüdür.. Gün kendini yavaş yavaş akşamın alaca karanlığına bırakırken daha da güzel olur akşam güneşinin batışını seyretmek..küçük hüzünler de baş gösterir içimde... fırtınalar yaşanır, kışın içinde de güneşin ısıttığı günler,,
Bizlerde neredeyse geldik yolun sonuna,anlatmak istediğim çok şey var aslında..
Güzel şeyler duymaya bazen çok ihtiyacım oluyor..
Bir başkadır köyümüzde doğa ekim ayından başlayıp kasımla devam eden zaman içinde orman kaplı alanlarda yedi rengi görmeniz mümkündür..
Bu güzelim doğa manzarası karşısnda ormanlarda yeşilin binbir tonunu görmek de mümkündür..
Kasımın rüzgarı, yağmuru kışa giriş esintilerine, ıtır kokularına davet eder insanı...
Bazı günler yalancı bir bahar güneşine aldanıp kendinizi sokağa atsanız da bitmeyen kıştan arda kalan bir rüzgar sulu sepken geri iter sizi kulübenize
Avutacak teselli verici sözler bulmakta ustaysanız dilinizden düşmez dolanır mısralar kaleminize..
İnsan oğluna mutluluktan sonra en çok yakışanda hüzündür..
Zaman hızla geçip giderken hayal ettiğiniz bir hülya
gelip hayal dünyanızı eline geçirir...
Dudaklarda bir tebessüm, gözlerde bir ışık peydah oluverir...
Saadet damlası düşer yüreğimize hayat yeniden anlam kazanmaya başlar.
Umutlar bulutların ardından el sallayarak selam verir insana,gözlere yeniden bir fer, bir ışık gelir...
Memleketin kışlarını hatırlarsınız birden hâtırası yabancı değildir...
Memleketin ormanlarına, dağlarına doğru götürür adımları.
Hayalin tutunmuştur yine bir şiirin satır aralarına anlatmak yazmak istersin bir şeyler...
Sonra birden,hayatlarını ailesi için harcamış kadim anneler ,babalar ,dedeler ve nineler gelir hatıra..
Onlar ki bütün güçlerini ortaya koyup yokluklar içinde ailelerini ayakta tutmaya çalışmışlar..
Hiç unutamam nazlanıp annemin kucağına yatıp başımı okşayışını, Annem her zaman güleryüzlü bir kadındı hiç bir zaman asık surat ile hatırlamam,
Nasıl ve ne şekilde hayal edersem edeyim sonunda buruk bir mutluluk kaldı içimde çünkü küçük yaşımda kaybettim onu...
Ben aslında çok özlüyorum annemi
Hani onun yokluğunu yalnız kaldığımda çok hissediyorum..
Hep diyorum bir kelebeğin ömrü kadarmış annemin ömrü henüz otuz iki yaşındaydı illet bir hastalıktan dolayı mevlam o kadar ömür biçmişti kendisine...
Hep düğümlenir kelimeler boğazımda,mutlu olduğum elli dört sene olmuş her köyü ziyaret ettiğimde kiminle sohbet etsem annemin yaptığı hizmetler anlatılır buda beni bir nebze içimdeki yokluğunu hafifletir..
Kardelen misali tüm  düşüncelerim, hislerim yeniden göz kırpar yaşama. Her adımda mutluluklar eklenir, daha da içimi ısıtır anlatılanlar..
Mekanın her zaman cennet olsun annem mevlam sevdiği kişileri erken alırmış cennetine...

YEŞİLIRMAK