öğretmenin vedası

• 10 Kasım 2024 Pazar 10:09:52

Bir duygu cenderesinde kaynar yüreğim
İçim hüzzam makamında şarkılar söyler
Bu mahzun bestenin güftesi ben miyim?
Yürek dokunur tellere dilim arz eyler.
***
Farzet ki sahilinde sert rüzgarlar eser
İpeksi dokunuşların çarpışan hayalleridir.
Bir öğretmenin bırakacağı en güzel eser
Edep akıl ve merhametin buluştuğu yerdir.
***
Her yaratılan özünde zikrini yapar
Dalgalarda sahile içindekini atar
Bir idealin etrafında oluşursa halkalar
Vicdan,insanlığımıza bir ömür katar.
***
Desem ki bir ömür nasıl da geçti?
Her şey dönüp dolaşır aslına döner
Rabbim her canlıya bir sermaye biçti
Bir gün tükenir hazine emrine döner.
***
Soruyorum kendime sayfan nasıldı?
Velev ki şiir misali bir duvara asıldı.
Ömür neki? İnişli çıkışlı aralıklarla fâsıldı
İnsanlığımızın dışında bizden geriye ne kaldı?
***
Bitti nihayet, en sonun da elimizde berat
Bitecek bir gün, günü gelince bitecek bu hayat.
Ölü kalplere gül açtırmak mı? Binlerce defaat
Kendimi o zaman hissederim vicadanen rahat.
***
Şimdi hüznüm sarmaşık gibi, asılı yüreğimde
Kitap defter ve tebeşirdi, yürekleri tutardı elde
Dağlar aşıldı zorluklarla ağaçlar artık meyve de
Solmayan mevsimim,bendeki beşinci mevsimde.
***
Herkesin ömür hayatında, vardır hikayesi
Diğerlerinden farklıdır öğretmenin gayesi.
Bir merhaba bir güleryüz belki onur payesi
Esas, vicdan ve merhamettir öğretmenin sermayesi
***
Hayat bir estetiktir, bir idealdir sunumda
Büyük Türkiye hayali yatar, ufukların koynunda.
Bir kültür bir medeniyet , nizâmı âlem koyunda
Eğer çalışmazsam adam gibi, vebali benim boynumda.
***
Vicdanlar rahat olsun zahmet çekmeye değer
Vazife şuuru budur bence, öğretmensek eğer
Erisekte bir mum gibi aydınlık yarınlara değer
Tek bayrağımız dalgalansın, başımız göğe erer.
08.11.2024
Yusuf Erdoğan
14 Kasım 1979’da Elazığ Palu-Beyhan OO’da başlayan süreç 08 Kasım 2024 tarihinde Konya Selçuklu-Ertuğrul Gazi OO’da hitam buldu.Yaklaşık Kırkbeş yıla yakın bir süreçte üçte/ikiden daha fazla abdestsiz derse girmediğim vakidir.Hayatında ilk defa gurbete çıkmış tek ideali gerçekten muallim olma hevesiyle yanıp tutuşan kaldığı ilk göz ağrısı Beyhan’da farelerin ve alt katta sabaha kadar türkü söyleyen karakaçanların eşliğinde kısa zaman da olsa güzel duygular yaşayan ben,yıllarının büyük kısmını idareci ve öğretmen olarak sürdürerek ülkemizin güzelliklerini tadıp yaşamaya çalıştı.Tek maaşla dört çocuk okutarak hiçbir zaman şikayet etmeyip kanaat etmeyi öğrendiği by hengamede aklı fikri devlet ve memleket meseleleri ve öğrenci yetiştirmeye adadığından yeri geldi kendini bile ihmal eder hale geldi.Bu bir aşktır.Hepimizin ömür boyu öğrenci olduğu bilinciyle İlk emri “Oku” olan bir dinin mensubu şerefiyle her gün kendini sorgulayarak nerede ne yapması gerektiği düşüncesiyle okulun kapısından içeri girip yıllarca gençliği yüreğinden tutmaya çalışmış olmanın vicdani rahatlığı içerisinde ve içine akıttığı göz yaşlarıyla fiili olarak veda etti.İnsan olabilme erdemine ulaşabilmeyi bilgi ile beraber asıl olanın güzel ahlak olduğunu unutmayarak öğrencilerine bir kelebek edasıyla kanat çırparak onların hayatlarına dokunabilmenin, vatan millet sevdasıyla kalbi çarpabilen öğrenciler yetiştirebilmenin sancısını yaşadı. Mutlumuydu peki? Bana sorarsan evet. Mutlu ve hüzünlü.Yüreğinin en derininden zuhur eden güzellikleri şiirlerine hasrederek gençliğe imbik imbik damla damla vermenin heyecanını yaşadı. Biz isimsiz kahramanlar olmayı hayatımıza nakşettik.Ve yukarıdaki dizelerde bu yüreğin esintileridir.Ha masa başı kahramanları bilir bilmez orası benim sorunum değil.Ben yaptığım işin bir hayat boyu enstürümanını öğrencilerine fısıldayıp notalarıyla yüreklere dokunan bir eğitimci olarak her zaman minik bir kalpte anılacağım ve öyle de kalacağım.Kıymet gönlümüzün bahçesindedir
Yusuf Erdoğan