KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 59 Okunma
- 2 Yorum
- 3 Beğeni
Aynadaki Fısıltılar: Kendimle Yüzleşme Zamanı
Ayna, kalbimin derinliklerinden yansıyan bir yoldaş gibi. Ona bakarken, sadece yüzümü değil, içimdeki en gizli köşeleri de görürüm. Kendimle yüzleştiğim, doğru ya da yanlışlarımı düşündüğüm o anlar var ya, işte aynada her şey apaçık. Kendimle baş başa kaldığımda, zamanın nasıl geçtiğini anlamam; yalnızca içimdeki fırtınaların sakinleşmesini izlerim. Kendime kızdığımda, aynadaki yansıma sanki bana fısıldıyormuş gibi gelir: “Biraz daha nazik ol kendine, bu kadar sert olma.” Ama bazen kendimle o kadar sert olurum ki, aynadaki yansıma bile korkar gibi olur. Biliyorum, aynalar kimseyi yargılamaz, yalnızca yansıtır. Fakat ben, her bakışımda sanki başka birine bakıyormuşum gibi kendi hikayemle yüzleşirim.
Aynada kendimi görmek, kimi zaman bir dostun bana dürüstçe bakışı gibi olur. Her şeyi olduğu gibi gösteren, gerçeği saklamayan bir dost. Ancak bazen, bir sabah uyanıp aynaya baktığımda, o dostun bana bir şey söylemek istercesine baktığını hissederim… “Neler oldu, neyin içindesin?” der gibi bir bakış. O bakış, yalnızca bir yüzleşme değil, aynı zamanda bir soru gibidir. Beni anladığını düşündüğüm anlar var; ama kimi zaman da öyle sert bakar ki, “Haydi bakalım, gerçeklerle yüzleş!” der gibi. Belki de, bu kadar sert bakmasının nedeni, beni sevdiğini göstermenin başka bir yoludur. Çünkü gerçek sevgi, her zaman özenle ve incelikle gelir, değil mi?
Birine sevgi gösterirken bile incitmekten çekiniriz; ama kendimize olan sevgimizde daha sert olabiliriz. Belki de en zor olan bu: Sevgiyi hem en nazik hem de en dürüst haliyle sunabilmek… O bakışlar bazen “Bunu unutma,” demek ister, bazen de “Şimdi ne yapacaksın?” diye sorar. Aynada her an bir konuşma, bir içsel diyalog gibidir. Bugün bana bir şeyler anlatmak istedin ama kelimeler senin değil, bana çok derin, çok ince bir mesaj verdin. Biliyorum, bazen kendine uyarıdır bu, bazen de bir ders.
Kimi zaman “Seni seviyorum” diyen bir bakış, seni asla yanlış anlamayacağını bildiğin bir bakış, her şeyin ötesinde... Ama bazen o sert bakış, kendinle yüzleşmeni ister. Biraz daha anlayışlı, biraz daha dikkatli ol, kendini affet; başkalarını affettiğin gibi. Ayna, her zamanki gibi yalnızca beni yansıtıyor; ama her bakışımda, o sessiz mesajlarıyla başka bir hikaye anlatıyor.
Aile danışmanı
Selda İyiekmekci (Erdoğan)
YORUMLAR
empati denilen bir hastalığım var yazar,
sevdim ve sanki öyle olmadığını düşündüğüm birine yakınlaşıyorum
ve lakin
ben mi kendimi anlatamıyorum yada karşımdakilerinin korkusu , bilmem,
ya ben yabancılaşıyor ya da onları korkutuyorum.
ha biraz da yazarız ya,
az önce yakıştıramadığım bir yazı yüzünden içlendim bir " öğretmene" örneğin,
içime atsam daha mı dürüst davranırdım bilmem ve öyle düşünmedim,
ya da ülke aydınlığının düşmanı birini sadece din demişliği ve onu ne yaşamış ve ne de uymuşu olarak yaşayan birini bana değer diye yutturmaya çalışan ve vaiz ve bu ülkeden maaş alarak yaşayan birini hiçe saymak,
öfkemin derecesi diye düşünmüşlüğüm var
ve bunca şey sonrasında kendimi sevmeyip de ne edeyim ben...
eyvallah aydınlığınıza.
İYİEKMEKÇİ
Yazınızı okumaya başlayınca tebessüm ettim yine :)
Ya bitirince :))
Söylemicem ve yazmıcam :)))
:)))))
gerçek sevgi, her zaman özenle ve incelikle gelir
:)))))
Yine aldım alacağımı en muhteşem güzelliğiyle :)))
Sevginin en içten ve en candan olanlarını getirir siteye ve dolayısıyla bana Selda İYİEKMEKÇİ (ERDOĞAN) hanımefendi
Teşekkür ederim
Kifayetsiz kaldığı için teşekkürüm şukran ve minnet duygularımı da sunuyorum
Kabul buyuracağınız umuduyla
Ve en kalbi sevgi ve selamlarımla
