Ey sevgili, her nefesimde senin adın yankılanıyor, her bakışımda göğün genişliğinde senin izini arıyorum. Gece yıldızlarını birer birer sayarken kalbime doğan yalnızlık, seni düşündükçe hafifliyor. Biliyorum ki ne yapsam boş, çünkü göklerden gelen bir karar var, en derinlerden gelen bir emir; seni sevmek, senden gelen her sınavı kabul etmek…

Gün batsa ne olur ki? Karanlık çöktüğünde bile içimi ısıtan bir ateş var sende. Yıldızlar kayarken dilekler tutuyorum, ama aslında her dilek bir, her dua tek: Seni hissetmek. Senin sevgin, geceyi onaran mimar gibi kalbimin yaralarını sarıyor. Dışarıda yağmur yağarken, içime serin bir huzur doluyor, sanki her damla senin sevginin bir hatırlatıcısı gibi yüzüme dokunuyor. Ne zaman yansam, ne zaman düşsem, senin aşkın o külleri savurup da içimde yeniden canlanıyor.

Bana baktıkça hep o içimde kök salmış çınarı görüyorsun. Merhametin çınarı… Her fırtınada dallarına sarıldığım, kökleri yüreğime derin derin işlenmiş bir çınar gibi. Çınarın altında soluklanırken, senin rahmetinin gölgesinde huzur buluyorum. Zaman geçiyor, mevsimler değişiyor, ama o çınar hep orada kalıyor; bana her an seni, o saf sevgiyi hatırlatıyor. Kışın soğuğunda bile bana baharı fısıldıyor, o bahar ki senin aşkınla yeniden doğmanın adı oluyor.

Yol uzun, biliyorum. Yolda kaybolmak da var, yorulmak da… Ama sen, sevgili, içimde bir umut gibi doğuyorsun her seferinde. Bir an bile senden uzak düşecek olsam, kalbimdeki o çınarın dalları bana tutunmam için eğiliyor, beni sarıp sarmalıyor. Yalnız hissettiğimde, bana seninle dolu bir huzur bahşediyorsun. Bil ki, senin gölgen altında dünya sürgünü bile hafif geliyor.

Karanlıklar aydınlığa dönüşecek biliyorum, her gece gibi bu sürgün de bitecek. Seni bulana kadar yürümeye devam edeceğim, senin yolunda adımlarımı atarken seni her solukta daha çok hissedeceğim. Çünkü kalbimdeki bu sevgiden ötesi yok; seninle tamamlanıyor her şey, seninle anlam buluyor tüm çabalarım.

Ey en sevgili, yolumda bir yıldız gibi parlıyorsun; sana duyduğum hasret, seni bulma umuduyla her gün yeniden yanıp tutuşuyor. Bu dünya sürgünü bitse de bitmese de, seni bulmanın huzuruyla yoluma devam edeceğim. Herkes bu yolda kendini bulur, sevgiyi yeniden keşfeder; seninle bu hayat yeniden anlam kazanır. Ve ben, senin merhametinden bir nebze olsun nasiplenmiş biri olarak, sana olan aşkımla var olmaya devam edeceğim.

Erol Kekeç/28.10.2024/Sancaktepe/İST