tebriklerimi bırakıyorum sayfanıza

selam ve sevgilerimle...

Çok güzel bu çalışmalarda dil çok önemlidir kusursuz bir dil kutluyorum

Cogito ergo sum > düşünüyorum öyleyse varım, Descartes'in bilinen bir sözüdür.

Var olduğumuz sürece, varoluş sancılarıyla da beraber düşünmeye devam edeceğiz sanırım.

U.mutlu, güzel bir yazı, bahar gibi ılık, çiçek çiçek açmış, içimizi ısıtan türden.

Tebrikler, sevgiyle...

Umuda yelken açmak en gölgeli zamanda bile.
İçindeki yaşama telaşı güzel yansımış kutlarım mavilikler.

Ne güzel sıcacık bir yazıydı bu böyle. Yerine çok da yakışmış.
Bunca hüznün ve karamsarlığın üstüne pırıl pırıl yansımış güneş ışıkları
Aslında aklımızı gerekli gereksiz bir dünya şeyle ne çok meşgul ediyoruz. Bir temizleyebilsek o fazla yüklerden hâlâ içimizde tomurcuklara ev sahipliği yapan dalları daha iyi fark edebiliriz.

Umut ve Mavilikler
Bence çok güzel bir ikili

Ama yine de kahve yapmaya gidiyorum şimdi 🤗 canım çekti yalan yok yazıyı okuyunca.

Duru, akıcı ve çok güzel bir anlatım.
En içten tebriklerimle

Sevgiler hep

Efendim yerler gökler içimiz dışımız ne yaratıldıysa insanoğlunun istifadesi için yaratılmış istesek de istemesek de değişken varlıklarız insanoğlu bütün işlerini en kötü şartlara göre ayarlaması elzemdir iklimlerin yer değiştirdiği gibi insan da değişken değişiyor bulutlar gibi bazen kararıyor bazen açılıyor Tebrikler

Tebrik ederim akıcı Türkçemizle yazılan yazınızı. Bir solukta okudum.
Güne yakışan yazılarınızın edevamını dilerim
Güz güneşinin içimizi ısıtan, gökyüzünün maviliğine bizi kuşlar misali salıveren,
Nisan'da tomurcuklanan, mayısta çiçeklerini açan, ruhumuza çiseleyen yapmur damlacıklarının kokusunu getirdi.
Kuşların ve bulutların sahiplendiği gökyüzüne gözlerimizle sonsuzluğuna uzanan
ihtişamına götürdü bizi.
Gök ve toprak arasında yaşamanın hazzını veren mevsimlerin tadını veren, maviliklere uzanan hayallerimizin ışıltısına bıraktı bizi.
Nice yazılarla ılık ılık es dünyamıza..
saygıyla

her şeyin geçici olduğunu bilerek yaşamak gerek. ne bulutlar sonsuz, ne de güneş hep orada. bu kararsızlığın içinde kendine bir düzen kurabilenlerdir belki de hayatı gerçekten yaşayanlar. her güneşin ardından gelen bir bulut var, ama her bulutun ardından gelen bir güneş de var. böylece, içimizdeki döngülerle dışarıdaki döngülerin ahengine uyum sağlamak, belki de en büyük huzuru getirir.

hayat, içimizdeki tomurcukların patlamasını beklediğimiz anlarla doludur. o tomurcuklar, bazen bir fırtınanın ardından açar, bazen de güneşin en parlak anında. belki de önemli olan, ne zaman açacaklarını bilmek değil, onların varlığını fark edebilmek. işte o zaman, kendi içimizdeki mevsimleri de anlamaya başlarız. çünkü her birimiz, kendi güneşimize ve kendi bulutlarımıza sahibiz.

sevgiler saygılar