KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 580 Okunma
- 8 Yorum
- 22 Beğeni
Kendi Kuyruğunu Kovalayan Hayatlar
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
Öyle zor olmadı kendimi kandırmam. Bir çocuk oyunu kadar da eğlenceliydi sonumu izlemek. İnsan seke seke kahkahalar içinde sonuna gider mi…
Gidermiş meğer…
Soğuk ve tozlu kuytularda ölmesi için bıraktığım yarım kalmış duyguları ara sıra kontrol ederken, hala ısrarla, değişime karşı göstermiş olduğum başarıyı görünce, kendimi takdir etmeden geçemiyorum.
Geçmeyen bir karanlık sevdası…
Nasıl da zifire boyadın sen beni tanrım, bir türlü arınamıyorum...
Kendi kuyruğunu kovalayan hayvancıklar gibiyim. Bu içgüdüsel oyunun sebebini halen kavramış değilim.
Kendini koruma ihtiyacı mı...
Yoksa merak mı…
Ya da eğlence…
Yoksa bir bütün olma ihtiyacının verdiği eksiklik duygusu mu…
Acaba kendi kuyruğumu kovaladığımın farkında mıyım…
Ya değilsem, bu daha da acınası mı olurdu…
Hiç bilemiyorum...
Sadece bir dürtü belki de, yakala ve rahatla. Ne sanıyorsam. O kuyruğu tutunca her şey bir anda büyülü bir şekilde huzura mı erecekti, allah aşkına kimi kandırıyorum.
Hepsi bir yana belki de korkudandır o kuyruğu tutmayışım. Her şeyin bitmesine hazır olmamam. Başka amacım yokmuş gibi öylece ortada kalırım endişesi ile belki de bu oyunu uzatmak istemişimdir.
Kim bilir, ben değil.
Oldukça karışığım.
Korkum tam olarak ne ki benim...
Bir bütün olmak mı, kendimle baş başa kalmak zorunda kalışım mı…
Kendimi uzaktan izliyorum. Kuyruğu kovalayan ve bir kuyruk olarak kovalanan beni.
‘Ah bir yakalasam’ diyen tarafıma inat ‘ya yakalanırsam’ diye olacakları düşünen yanım çatışıyor. Bu kavganın sonunu düşündükçe daha da ağırlaşıyor nefesim.
Hele kendi derime geçen tırnaklarımın acısıyla kavrayacağım gerçekliği ve bana bırakacağı hiçliği düşündükçe çıldıracak gibi oluyorum.
Yine...
Tercihlerde nefret eden yanım ağır basıyor. Her zaman yanlışı seçen tarafım ise giderek sabırsızlanmakta. Bir felaket daha istiyor benden. Bir kahroluş daha. Doğru seçenek olsa bile yanlış zamanda geldiği için kocaman bir yanılgıya dönecek olanı tutup yakalamak için bana yalvaran gözlerle bakıyor.
Ama hayır, o kuyruğu daha yakalayamam, bekle.
Aslında uzun zamandır yaşamaya halim yok. Kımıltısız bir bedene hapsedilmiş, dışındaki her şeyden haberdar ama içinde hiçbir can emaresi olmayan yaşayan bir ölü gibiyim.
Kısacası ben kimim ki sana tepki vereceğim.
Böylesine kendinden geçmiş bir bedene, her gün soluduğum şüpheye, damarlarıma işlemiş bu kedere, tüm bunları varlığıma eken kişiye lanetler olsun...
Zaten tek yapabildiğim içimden lanetler okumak, en azından bunu hakkıyla yapayım.
Yine kararsızlık…
Kısmi çözülmeler yaşayan ruhumu hiç sevmiyorum. Bazı zaman, içime kabul ettiğim gün ışığı gözlerimi kamaştırıp beni yanlış yollara sokuyor. Biliyorum ki karanlık daha güvenli. Bildiğim, her zaman alışkın olduğum yaratıklarla daha mutluyum.
Bir acaba ile yıkılan dünyanın enkazı altında geçen zamanın ne kadar acınası olduğunu iyi bildiğimden, uzun zaman önce büyük yeminler etmiştim...
Bir daha kimseye güven-me diye...
Ah dönmediğim, içine etmediğim bir yemin kaldı mı şu dünyada, pek hatırlamıyorum.
Kimdim ben, neden gelmiştim bu dünyaya.
Varlıktan düşen bir varlığın varlık amacı ne olabilirdi, böyle aptalca bir oyunu neden oynamak zorunda kalmıştım...
Kımıltısız bir bedende tek çalışan organ beyin ise, dostum sen yanmışsın...
Giderek büyüyen bir hüzün içerisinde, darlanan ciğerlerim ve sürekli acıyan bir kalp ile baş başa kalan bir insan için, kurtuluş nedir...
Dünyaya gelir gelmez ciğerlerimi yırtarak ağlamam acaba bundan mıydı…
Acınası sonumu bilmem miydi beni öylesine ağlatan...
En başından istememiştim sanırım bu oyunu oynamayı.
Bir piyon olduğunu bilerek ve sonunu göre göre, sana söylenen onca yalana ve anlatılan sahte kahramanlık hikayelerine inanmak nasıl bir ahmaklık olacaktı. Bir hiç uğruna savaştığını bilerek, içine yerleştirilmeye çalışılan yalanlarla ne kadar yol alırdı ki insan...
Birkaç tökezlemeden sonra gelmedi bana aydınlanma, daha ayağımın ilk takıldığı anda deli gibi yuvarlanarak kırdığım her kemik parçasıyla aydınlanmıştı tüm dünya.
Şimdi baktığım her yer oldukça karanlık ise…
Sebebini sormak da boşa.
Ah beynim bu kımıltısız bedende ne işin var. Bildiklerinle vuruluyorsun yine...
İnsanlık denen insansız koca tarih…
Ardında bıraktığınız her şey mi yıkım dolu. Gördüklerim yetmezmiş gibi, bir de yazıyı buldunuz değil mi. Yetmedi konuşmalar. Bir de tüm saçmalıklarınızı taşa toprağa kazıyarak geleceğe de aktarma derdine düştünüz. Keşke sadece lafta kalsaydı. Öylece kaybolsaydılar zaman içinde. Belki bilmeseydim , öyle olmak zorunda olduğuma inanmazdım.
Başka seçenek varmış gibi daha rahat davranırım.
Ben bile yazıyorum.
Ben bile kazıyorum kendimi dağa taşa, allah beni de kahretsin...
Keşke tek hareket kabiliyetine sahip o parmağım da kırılsaydı da yazmasaydım. Ama başka seçeneğim var mıydı gerçekten. Yazmasaydım sanki çatlayacaktım.
Ama...
Tüm bu uyarılar kendini kuyruk sanarak kovalayan ben için.
Hey kovalayan ben, hey kovalanan ben…
Dur artık yapma…
Yeter çok yoruldum...
YORUMLAR
Yazılarınızı fırsat buldukca okuyorum ve çok beğeniyorum ifade tarzınız çok anlaşılır bir di kutluyorum
black_sky
Saygı ve selamlarımla.
Büyük bir içsel çatışmanın ve derin bir yorgunluğun ifadesi yaźınız,dizeleriniz.
İnsanlığın geçmişine dair hayal kırıklığı, yazıya ve düşünceye sığınmanın zorluğuyla birleşiyor.
Sanki yazmak bir kaçış, bir zorunluluk, ama aynı zamanda bir lanet.
Bu hem kendinle hem de Dünya yla hesaplaşmanın ağırlığı olabilir.
Belki de bu bir çığlık, kendi içinde dönüp duran bir döngüden çıkış arayışı.
Yazmak sizi belki de bir nebze rahatlatıyor, ama aynı zamanda sizi tüketen bir şey gibi.
Hem kovalayan ,hem kovalanan kiṣi sizsiniz.
Tebrikler,sevgiler🥰
black_sky
Neyseki yazıyoruz.
Eksik olmayın dilerim.
Sevgiler benden de.
Efendim iç çatışmada Galip olan mutlaka iyilik olmalı ne demiş üstad veren o alan o nedir senden gidecek bu telaşını Gören de bu can senin zannedecek efendim buraya barınmaya değil arınmaya geldik karamsarlık yol yoksa yol açmaktır hiç hesaplaşmada hakem kim mağdur kim mağdur eden kim bazen insanlar akıntıya kürek çekme derler ben de kendine ters düşünerek şelaleye kürek çekme derim sistem belli sistemin içine gireceksin huzur bulacaksın Tebrikler
black_sky
İşte tüm bu sorular da sistemin ta kendisidir belki.
Değer kattınız yorumunuzla eksik olmayın.
Saygı ve selamlarımla.
black_sky
Saygı ve selamlarımla
Değerli yazar, Tanrı, insan ve evren üçlemesi insanlık tarihi boyunca anlaşılmaya çalışan ya da çözülmeye çalışılan üç bilinmeyenli bir denklem gibi. Zaman zaman ben inanan bir insan olarak olsam da bu dünyanın sanki sanal olduğunu düşünüyorum. Ama insanın bir hayat serüveni var ve gerçek. Gerçeklerle yüzleşerek olgunlaşıyoruz galiba. Çile, gözyaşı, mutluluk gibi insanın karşılaştığı duraklar olsa gerek. Her bir sorun dayanılmaz olsa da bana göre bu insanların olgunlaşmasına neden olabiliyor. İnsanın yenden düşünmeye, dersler çıkarmasına sebep olabiliyor. Yazınızı beğenerek okudum. Umarım, insaanoğlu bu yeryüzünde "insani" özelliklerini öne çıkarıp, yaşamayı başarabilir. Saygılar, selamlar değerli yazar.
black_sky
Değer kattınız yorumunuzla eksik olmayın.
Saygı ve selamlarımla.
Kalabalığa karışsak da, dünyayı turlasak da, tünelin sonundaki aydınlığa çıksak da; dönüp dolaşıp geldiğimiz yer yine kendi kümesimiz, kendi çöplüğümüz...kendi yalnızlığımız...Karamsarlık gibi görünebilir ama insan bazı gerçekleri kabullendiği zaman, hiç değilse uyumsuz ve olumsuz birkaç şık eleniyor hayatından ve vakit kaybetmeden 'sıradaki! pozisyonuna odaklanabiliyor.
Bu aralar ben de baya baya kımıltısızım. Yaşamaya halimiz mi yok? Yoksa yaşamayı kolaylaştıracak şartlar mı çok elverişsiz? Bozuk terazinin kantarı hep sorumluluğumuzu ve yükümüzü ağırlaştırırken, ruhumuzu da tüketip bitiriyor. Hayatın bize sunup getirdiklerine karşılık, azalıp eksilen duygularımızdan başka onun gözünü doyuracak kayda değer bi şeyimiz de kalmadı elimizde.
Çünkü insan hayatının yarısından çoğu bu arz-talep ilişkisinden ibarettir. Hayatını en basit düzeyde idame ettiren insanların bile beklentilerinin sonu gelmez.
Ve bizler çarkın dişlileri arasında her gün bi parmağını kaptıran milyon insandan birkaçıyız sadece...
Görüyosun ben de pek içine su serpecek güzel havadisler getiremedim sana canım...
Yine başka zamanlara kaldı güzel umutlar, yarınlar.
Sevgiler çokça, özlemişim güzel yazılarınla dertleşmeyi canım Sky...
black_sky
Sonra düşünüyorum bu büyük yenilgi tamamen bana mı ait, böyle kocaman bir şeyi tek başına ben mi yarattım,...
Hiç bir zaman böyle yetenekli olmadım ki...
Mezarsa mezar olacak artık rn azından kendimizi ait hissedersek oraya da ev deriz:))
Özlemişim sohbetlerimizi, iyi oldu yazman bana da bahane lazımmış meğer:))
Sevgimdesin her daim.
Gule
Canısı kalptesin🤍🤍
black_sky
İyi ki varsın canım benim.
hayat, bir yolculuksa eğer, nereye gittiğimizden çok o yolda nasıl yürüdüğümüzü öğretir bize. adımlarımızı saymak, varacağımız menzilden daha çok o adımların ağırlığını hissetmek değil midir aslında? insan, ne zaman başladığını bilmediği bir yolculuğun sonunda varılacak yerin pek de önemi olmadığını kavrar. çünkü zaman denen incecik ip, bizi sonsuz düğümlerle bağlar, her adımda bir başka düğümle daha karmaşık hale geliriz.
belki de yaşam dediğimiz bu oyun, başlı başına bir hayalden ibarettir….
ben öyle görüyorum.
black_sky
Hayal olmasından şikayet eder miydim bilemem hatta hoşuma da giderdi belki bu durum ama hayal ile koyun koyuna duran kabuslar olmasa. Sanki öyle uzun zamandır kımıltısız bir şekilde bir hayal dünyasında takılıp kaldık ki, artık zihin bizi uyandırmak için kabuslara sarıldı. Etrafımızda gördüğümüz ve isim bile veremediğimiz onca olayın başka açıklaması olabilir mi, diye sormadan edemiyorum.
Belki bu da bir hayaldir. Kim bilir, ben değil...
Malum oldukça karışığım:))
Değer kattınız eksik olmayın dilerim.
Selam ve sevgiyle.
Yine başardın, kendi kuyruğumu kovalarken buldum kendimi nesildaşım.. Bunu hep yapıyorsun bu yüzden seni okumamaya başlayacağım şimdiden söylim de...
Şöyle okurlarını şaşırtan bir yazı yazsan hani... Mavilikler yeşillikler bulutlarda uçmalar falan derler ya hani o türden, hemen gidip dişime hani yeni çıkan kaplamalar var ya onlardan yaptırıcam..
Eksik olma nesildaşım,
Var ol, Kahve gönderem mi :)
black_sky
Mavi gerçekten mavi mi acaba nesildaşım, ne zaman maviyi düşlesem ve istesem burnum siyahtan çıkmıyor sanki. En başta bir hata yaptım sanırım:)) işte bu yüzden her şey siyah. Kaybetme riski yok en azından. :))
Sağlıcakla kalasın ve eksik olmayasın.
