Cümleye nasıl başlayacağımı bilmiyorum; sadece düşünüyorum. Yorulduğum konusunda, artık eskiden keyif aldığım şeylerden ve sevdiğim aktivitelerden zevk alamıyorum. Hoşuma giden müziklere ritim tutamaz oldum. Gittiğim festivallerde ya da etkinliklerde kendimi bulamaz hale geldim. Ne yeni bir eşya almak içimi kıpır kıpır yapıyor, ne de yeni insanlarla tanışmak ve onlara güvenmek. En son ne zaman heyecandan uyuyamadığımı hatırlamıyorum bile.

Yeni bir şehre taşındım, yeni bir okula ve yeni bir işe başladım. Her şeyimi sıfırdan, yalnız başıma yoluna koyabilmek için geldim. Belki keyif alamamamın nedeni yaşadığım şehirdir diye düşündüm; fakat bir kez daha yanıldım. Ne kendi evime çıktığımda ne de kampüse ilk adım attığımda içimde bir şeyler değişmedi. Çok istedim ki içimde bir heyecan oluşsun; yeni bir sayfa açmanın getireceği özgüven benimle olsun. Ancak, söylendiği gibi, insan nereye giderse gitsin kendisini de götürüyor.

Aslında kendime düşündüğümde "Bazı şeyleri erkenden mi tükettim?" diye soruyorum. Zamanımı geniş bir alana yaymak yerine çok hızlı mı hareket ettim ki artık bunlardan da sıkıldım? Bana kalırsa, insanın verdiği her yeni karar, ona biraz da olsa zevk vermeli. İşte, ben bunu nasıl kaybettim, yoksa kaybettiğimi mi düşünüyorum? Hiçbir fikrim yok.