2
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
386
Okunma
tehlike anında kırabileceğim bir kalbi vardı
soğuduğumda çekeceğim elleri
rahattım
kırk sefer gitsem
kırk birincide saracak gibiydi kolları
gözleriyle kendime bakmayı denedim çok kere
ama yok
her ne görüyorsa göremedim
zaten bulmaca gibiydim ona göre
dokuz doğursam da çözemedim
...
sinirlerim bozulmuştu iyice
kızacak
küsecek
ve gidecek hiçbir şey yapmıyordu
hiçbir şey yapmadan bir insan
nasıl durabiliyordu
...
aldığı haz bile fazlaydı her seferinde benden
ama ben hiç geçemezdim
bir kez bile kendimden
...
Şiirin sahibi
Cevap Yaz