DÜNYA YAŞANILIR BİR YER DEĞİL

Dünya güzel bir yer değil biliyorum!
Ve güzelleştirmeye çalışıyorum!
Adil bir yer de değil.
Tanrı bile insanları, hayvanları, bitki örtüsünü adil yaratmamışken, ben mi adil olacağım demiyorum!
Ama elimden geldiğince adil olmaya çalışıyorum!
Hiçbir kimsede, hiçbir canlının kıymeti de olmayabilir.
Ama ben elimden geldiğince kiymetlendiriyorum!
Çünkü ben, bu dünyada doğdum.
Gözümü açtığımda, burası senin yaşam alanın ve biz ona dünya diyoruz dediler.
Ve o dünyada büyüdüm, eğitildim, evlendim, mutlu ve mutsuz anlarımın birincil şahididir o!
Ben hâlâ burada yaşıyorum ve burada öleceğim.
Bu yüzden, dünyanın bir düzeni var diyor ve o düzene lanet okumuyor, eksik gordüğüm düzelterek yaşanılır kılmaya çalışıyorum!
Çünkü kainatı yarattığı söylenen Tanrı bile, burada, bu dünyada doğmadı, burada yaşamadı!
Aşağılanmadı, azarlanmadı!
Ama ben, olumlu olumsuz, mutlu mutsuz, iyi kötü her anımı doğduğum dünyaya borçluyum!
Belki de şair olmamdan dolayı böyle düşünüyorum!
Sanatçılar, şairler hep hassas olurlar ya, işte bu yüzden hep bir melankoli, hep bir melankoli.
Sizi çok iyi anlıyorum.
Ressam mısınız?
Öyleyse öfkenizi tuvale kusun!
Şairsen şiirde dizelere, oyuncuysan, sahnede perdelere!
Olmadı mı?
Evde en değerli vazonuzu kırın mesela.
Dünya kötü biliyorum.
Öyleyse siz güzelleştirin.
Bir yetimin başını okşayın, bir öksüzün karnını doyurun mesela.
Bir hafta sonu huzurevine ziyarete gidin.
Sonraki hafta hastaneye. Özellikle de ortopedi servisine!
Bir sonraki hafta saçlarınızı kazıyın ve onkoloji servisine gidin mesela.
Ben öyle yapıyorum.
Ve dünyanın ve yaşamın ve insanın ne kadar güzel olduğunu görüyorum.
Çünkü ben kendimi seviyorum.
Ya siz?
Emin misiniz?
Yani dünyayı sevmiyorsunuz?
Peki anladım.
Öyleyse siz de kendinizi sevin.

Efkan ÖTGÜN