Benim en çok da ay başlarında yüzüm güler, bir de seni görünce. Bir de Fenerbahçe kazandı mı maçı, kaymaklı kadayıf üstüne kahve içmek gibi keyfim olur gıcır. Her maçı kazanamayız ya, kaybettiğimiz de olur. Sevinçlerimiz de öyle değil midir? Bir güleriz, çokça da yaşarız hüzün.

Param suyunu çeker, alacak verecek işleri bitmez ki. Yeri geldi, şimdi bu Lidyalılara bir güzel sövebilirim. Parayı buldular, sevgiyi kaybeden insanlık oldu. Eski düzendeki gibi takas olsaydı para etmezdim ama bir şey saklıydı bende. Adına kalp diyorlar. Gerçi kime sorsan herkeste var. Var, var olmasına da, o sırra erişen az. Ah, her şey menfaat olmuş, kirlenmiş duygular da, tıpkı dünya gibi.

Farzı muhal, "Sana kalbimi vermek istiyorum." demek için sıraya girseler, önce "Ne iş yaparsın? Gelirin ne kadar?" diye sorarlar. Ulan kitapsızlar! Kalbe fiyat mı biçilir?

Yine deli deli söylettiler beni insafsızlar. Almıyorum ulan. Alayınızın canı cehenneme!

Para, pul bir yere kadar. Sevgi var mı sevgi? Ya samimiyet? Onlara şu deneyi yapmak isterdim, çıkartırdım cebimden eskimiş kağıt bir banknot ve derdim ki : "Tamam değerli hanımefendiler. Benim de size küçük bir şartım var. Kim ki bu elimde gördüğünüz ve kimlerin daha önce ellerinin değdiğini bilmediğim kağıt parayı sakız gibi iyice çiğneyip, ben yut dediğimde yutarsa, işte o zaman ön elemeyi kazanmış olur."

Çok fazla mı sadistçe oldu? Öğrensinler efendim paranın yenilemeyeceğini. Hastalanmış kalpler. İnsanlar insanları nasıl da yiyor, bu kirli parayı mı yemeyecek. Haydi geçtim bunları. Benim seni görmek için haklı sebeplerim var. Yalandan da olsa görünsen bir yerin mi eksilir? Sen görün bana. Hiç olmazsa rüyalarımda. Görün ve git. Allah çarpsın başka da sevincim yok benim senden başka.

Vecdi Murat SOYDAN