Denge'sizsiniz

• 20 Eylül 2024 Cuma 12:36:52

"Şaşırmalara alışmıştım oysa. Hatta artık hiçbirşeyin beni şaşırtamayacağını düşünüyordum"

Hayallerimin tamamını gerçekleştireli uzun zaman oldu. Kendi ofisimde avukatlık mesleğim yürütüyordum. Bir taraftan da evli ve bir kız çocuğu babasıydım. Bir evim, arabam, bir de yazlığım vardı. Hatta bazen durduk yere yeni yerler keşfetmek için adını bile duymadığım yerlere günübirlik uçuşlar yapıyordum. Herşey mükemmel görünüyordu.

Ta ki o güne kadar..

Ofis temizliği için anlaşmalı olduğumuz temizlik şirketinden otuzlu yaşlarda bir kadın göndermişler. Şirketteki idari işler müdürü onu kadrolu olarak işe almamız tavsiyesinde bulunmuş ve ben de pek üzerinde durmayarak "beni bu gibi işlerle rahatsız etme müdür" diyerek her zamanki sert yönetici kimliğime bürünmüştüm.

Ertesi gün ofise giriş yaptığımda tertemiz bir oda ve masamın üzerinde içinde tek bir orkide olan bir vazo ile karşılaştım. Sadece birkaç saniye kadar bir mutluluk duyduysam da benden habersiz yapılan bu iş için hemen müdürü odama çağırttım. Açıkçası o yeni temizlik görevlisi aklıma gelmemişti.

- Bu ne iş müdür?
- Bizim yeni temizlikçi. Temiz, titiz bir kadın.
- Kime sordun müdür!
- Efendim..
- Çık dışarı! Çağır şu temizlikçiyi..

Hayatın ve zirveye yükselme hırsımın beni ne hale getirdiğini göremiyordum. Personele piyasanın üzerinde maaş vermemin sebebi de buydu. Ne yaparsam yapayım istifa edemezlerdi. Bana böyle sadık ve itaatkâr köleler lazımdı.

Derken kapı iki kere tıkladı ve o içeri girdi..

Elimi çeneme dayayıp orkidelere bakarak konuşuyordum. İlk etapta onun yüzüne bakmayarak aslında onunla aramızdaki sınıf farkını onun yüzüne vurmak istemiştim. Tıpkı hayat boyu zirveye tırmanırken ayaklarımın altında ezilenlere yaptığım gibi.

- Bu aptal çiçekleri neden koydun buraya!

Çok uzaklardan bilindik bir sesten çok tanıdık kelimeler işittim. Bu defa d’onakaldığım için başımı çeviremiyordum. Büyülenmiş gibiydim. Sanki çırılçıplak kalmıştım. O kadın her kelimesiyle benim üzerimdeki gereksiz kıyafetlerimi üzerimden atıyor gibiydi.

- Bir gün.. onsekiz yaşımdayken.. bir sevdiğim vardı. Salacak Sahili’nde yürüyoruz öyle.. İki simit iki ayran almışız. Bir banka oturup onun da yarısını martılarla paylaşmışız. Eve dönüş paramız kalmış sadece. Bir çiçekçinin önünden geçerken gözüm orkidelere takılmış -ki ben o kadar takılmamışım. Sevdiğim adamla göz göze gelmişim. Elimde tek bir orkideyle Salacak Sahili’nden Kanlıca’ya yol yürümüşüz beraber..

Yüzümü ona döndüğümde üzerinde her ne kadar bir temizlikçi kıyafeti olsa da yine yüzü ay gibi parıldıyordu. Simsiyah saçları ve masmavi gözleriyle yine o günlerdeki kadar güzeldi. Hiçbir cevap vermedim. Çünkü bu hayatta elimdeki silahların her türlüsünü en iyi bilen tek kişiydi. Zaten o konuşamayacağımı da biliyordu. Son sözünü de söyledi ve gitti.

- En azından bir elini sıkıp buradan gidecektim ama o kadar kirlenmişsin ki.. neyse..

Bitmek bilmez yirmi dakika sonra yerimden ancak kalkabilip müdürün odasına gittim. Sersem bir balık gibiydim.

- Müdür sence ben ciğeri beş para etmez biri miyim?
- Efendim..
- Açık ol müdür. Yoksa seni kovarım.
- Siz iyi birisiniz ama bunun tam tersi görünmeyi seçiyorsunuz. Bu sizi başarılı yapar ama mutlu yapmaz. Görünürde herşey mükemmel olsa da hep bir yerlerde birşeyler eksik kalır. Herşey tam olsa n’olur. Siz yarım kaldıktan sonra..
- Yani?
- Denge’sizsiniz!
- Bu kadar da açık olma müdür..
- Öyle değil efendim. Yani denge sizin elinizde..
- Müdür sen hiç aşık oldun mu?
- Hayır efendim ama az önce aşık olmuş bir kadın gördüm..

Odama geri döndüğümde bu defa o tek başına masamı süsleyen orkideye konuşuyordum.

"Elde yok avuçta yoktu. Hukuk Fakültesi’nde beş parasız bir öğrenciydim. Babam çobandı benim. Belki de bu hırsımın sebebi sensin. O gün son paramla seni satın aldığımda özgüvenini yitirmiş bir gençtim. Şimdi senin gibi binlercesini alacak param var ama bu defa da sevdiğim kadını yitirdim. Biliyor musun senin yüzünden o günden sonra arayamadım onu bir daha ve yine senin sebebinle şimdi bu kadar zenginim"

Orkideyi akşam eşimin ellerine teslim ederken en azından bundan sonra evimin bir köşesinde bana kim olduğumu hatırlatan birşey olsun istedim..