Fani Dünyada Sonsuz Huzur Arayışı

• 15 Eylül 2024 Pazar 23:05:11

Hayatın yüklediği acılar bazen o kadar ağırlaşıyor ki, sanki ruhumu dağlar altında ezilen bir kaya parçası gibi hissediyorum. İçimde bir fırtına hiç durmadan kopuyor, dünya ise benden tamamen farklı bir yöne doğru savruluyor. İnsanlar, tutkuların, hırsların peşine düşmüş, dünyayı geçici zevklerle doldurmaya çalışıyorlar. Oysa benim dünyam, içimde saklı; onu kimseye anlatamıyorum, çünkü kimse anlayamaz. Ruhumun derinliklerinde, tarifsiz bir acıyla yanıp tutuşan bir ateş var. O ateşi söndürebilecek ne bir dost, ne bir yoldaş bulabiliyorum. Kime güvenebilirim? Dostluk bile menfaatlerle ölçülür olmuş. Elinde imkânların varsa, seni baş tacı ederler, ama o imkânlar elinden alındığında herkes senden yüz çevirir. Bu acımasız döngüde, gerçek dostluk nereye kayboldu?

Her geçen gün, bu dünyanın ne kadar yozlaştığını daha net görüyorum. Dünya dediğimiz bu geçici sahne, bir tarafta zenginlik, şöhret ve sahte zaferler için koşanları ödüllendirirken, diğer tarafta mazlumların acılarıyla dolu. Filistin’de yaşanan zulümler, vicdanımı her gün daha da derinden kavuruyor. Her bir masum çocuğun hayatı, gözlerimizin önünde söndüğünde, dünya bir kez daha sessiz kalıyor. İnsanlar heveslerinin peşinden koştururken, mazlumların feryatları kulaklarda yankılanmıyor. Hangi vicdan bu acılara kayıtsız kalabilir ki?

Allah’ım, bu nasıl bir dünya? Neden bu kadar zalim, bu kadar kayıtsız? İnsanlar arasındaki samimiyet kaybolmuş, çıkarlar her şeyin önüne geçmiş. Sahte yüzlerin, yapmacık tebessümlerin hüküm sürdüğü bu dünyada nasıl huzur bulabilirim? Kalbim her geçen gün biraz daha sıkışıyor, ruhum daralıyor. İçimde karanlık bir boşluk büyüyor, beni tüketiyor. Yalnızım, Allah’ım. Bu karanlık dünyada aydınlık bir yol bulamıyorum. Hidayet nurunla yolumu aydınlat. Kalbime huzur ver, içime senin rahmetini ser. Yalvarıyorum Allah’ım, bana samimi dostlar nasip et. Yalnızca sana kulluk eden, kalbi temiz, iyi niyetli insanlarla karşılaştır. Bu sahte dünyanın sahteliğinden uzaklaştır beni. Ruhum, sahici bir huzura muhtaç. Bu dünyanın cazibesine kapılamıyorum. Benim kalbim sadece senin yolunda yürümek istiyor, Allah’ım, ama karanlıklar etrafımı sardıkça, yolumu kaybediyorum.

Bu dünyanın zalim yüzüne baktığımda, her şey ne kadar boş geliyor. Oysa bizler, Rabbimizin bize bahşettiği hayatın anlamını unuttuk. Herkes geçici zevklerin, sahte mutlulukların peşinde. Ama benim ruhum bu dünyadan bir türlü tatmin olamıyor. Çünkü dünya bana yetmiyor. Sadece senin huzurunda huzur bulacağımı biliyorum, Allah’ım. Ama bu karanlıklar, bu boğucu sessizlik ruhumu kemiriyor.

Ben yenildim, Allah’ım. Tüm bu dünyayla başa çıkamıyorum. Her geçen gün biraz daha yoruluyorum. Gücüm kalmadı, ne bedenimde ne de ruhumda. Senin rahmetine sığınıyorum, çünkü senden başka kimim kimsem yok. Herkes mutluluğun peşinde, ama benim yüreğim mutluluğu tadamaz oldu. Dünya bana sadece bir yük oldu. Bu dünyanın geçici zevklerine kendimi kaptıramıyorum. Kalbim sadece senin yolunda yürümek istiyor, ama bu karanlıklar beni sarıyor.

Allah’ım, yalvarıyorum. Beni bu sahte dostluklardan, bu yalan dolan dünyasından kurtar. İçimi huzurunla doldur, kalbime sükûnet ver. Ne olur, önümde aydınlık bir yol aç. Benim bu karanlıklara artık tahammülüm kalmadı. Her geçen gün içimde bir boşluk büyüyor. Senin huzuruna muhtaç bir kulum. Seni arzuluyorum, Allah’ım. Her şeyden, herkesten öte seni arzuluyorum.

İçimi bu dünyanın karanlıklarından arındır, Rabbim. Beni bu aldatıcı dünya ile baş başa bırakma. Ne olur, bana senin yolunda yürüyen, kalbi senin aşkınla dolu, samimi dostlar nasip et. Bu dünya beni her geçen gün biraz daha yalnızlaştırıyor. Yalnız kaldıkça, ruhumun yükü daha da ağırlaşıyor. Bu ağırlık altında ezilmek istemiyorum, Allah’ım.

Senin rahmetinle kalbime huzur serp. Beni içinden çıkılmaz bu çöküşten kurtar. Ruhuma şifa ver. Dünyanın bu hırs dolu, sahte cazibelerinden uzaklaştır beni. Kalbim sadece senin için atıyor, ama bu dünya beni sürekli içine çekmeye çalışıyor. Beni yalnız bırakma, Allah’ım.
Erol Kekeç/15.09.2024/23.00/Sancaktepe /İST