Radyo

• 8 Eylül 2024 Pazar 23:29:20

...
Şehirleri bilmiyorum ama benim doğduğum topraklarda henüz elektrik yoktu. O zamanlarda köylerimizdeki kuşlar türkülerini söyler bizde dinlerdik. Yaşam alanlarına insanoğlu henüz beton dökememişti. Herkes birbirinin yaşam alanına saygı duyuyordu. Kuşlar özgürce yuva kurabiliyorlar, yavrularını korkusuzca büyütebiliyorlardı. Bundan dolayı ne zaman bir kuş sesi duysam aklıma hemen çocukluğum gelir.
Biraz büyüdük.
Köydeki bazı evlerin camlarından türkü sesleri gelmeye başladı. Şaşırdık, ‘’ Necati dayının hanımının sesine de hiç benzemiyor’’ dediğimiz türküleri duymaya başladık. Ne olduğunu anlamaya çalıştık ama olmadı, anlayamadık ve bir anlam veremedik. Ta ki Almanya’ya giden Avcı dayı izine gelene dek. Avcı dayı gelip kafasına taktığı tek tüy bulunan şapkası ile meydana çıktığında sesin nereden geldiğini anlayabildik. Avcı dayı sol omuzunun üstüne koyduğu bir kutudan çıkan türküleri dinleyerek yürüyordu. Demek ki türküleri bu kutudakiler söylüyordu. Önceleri bizde Avcı dayının evinden çıkmasını bekleyip, çıktığında peşine takılıp türkü dinlemeye başladık. ‘’Ne ulen ne benim peşimden gelip durursunuz’’ diye bize kızınca her zaman yaptığımızı yapmadık. Kaçmadık. ‘’O zaman bize bu kutunun ne olduğunu söyle, o zaman gideriz Avcı dayı’’ diyerek diklendik.
Avcı dayı gülerek’’ yahu çocuklar bu radyo, arkasında pilleri var onunla çalışır, istersen ahan da buradaki düğmeden açar istemezsen kapatırsınız’’ dediğinde pilli radyoyu daha yakından görebilmiştik. Gençliğimizde arkadaşımızın ağabeyinin getirdiği radyoyu bizde bazen aynı şekilde taşıyarak, bazen de bir ağaç dalına asarak türküleri dinlemeye başladık. Kibariye’nin ‘’kim bilir, kim bilir’’ diye söylediği şarkıyı dinleyip ‘’öf ülen öfff’’ diye naralar attığımız günleri hala çok kolay anımsarım. Herhalde çocukluğumuz çok hızlı geçmiş olmalı ki, şimdi ne kuşların özgürce uçabildiği ormanlarımız kaldı ne Avcı dayı ne de pilli radyolar. Gerçi kalmış olsa bile şimdiki zamanda bu radyoları dinlediğinde naralar atabilecek kol kola omuz omuza yürüyebilecek gençlikte kalmadı.
Şimdi gençler bilgisayarlarının başında oyun oynamakla meşgul, radyolar ise merdiven başında süs...