Sonbahar veyahut Hazan

Sıcakların gölgesinde yapış yapış bir yazı geride kaldık. Oysa daha yapacak çok şeyler vardı yaz aylarında. Erteleye erteleye hazan ettik mevsimi. Şimdi hafiften serinledi havalar, geceleri rüzgar tenimizi okşar. Daha bir soğuk olur şimdi çiğ kokulu sabahlar. Kavurucu sıcağın yerini alıyor bazı bazı yağmurlar. Daha bir duygusal oldu şairler. Olacak o kadar ne de olsa mevsim sonbahar.

Bir telaştır sardı insanları. Son incirler toplanmadı daha Ege’de. Hızlı hızlı bir yerlere yetişmeye çalışıyor yine insanlar. Tembellik, miskinlik bitti hey çocuklar. Yakındır zilin çalması. Kışlıklar hazırlanmaya başladı avlularda, her tarafı sardı salça biber kokusu. Yapıldı tarhanalar, konuldu derin kaplara. Afiyetle yiyin için nineler, dedeler, bebeler.

Derlerdi de inanmazdım hüzün mevsimiymiş hazan. Sardı beni de bir hüzün. Eylül, ayrılıkların ayıdır. Gelen gidermiş eylülde. Kalırsan ekime, kasıma güzelce tadını çıkarırız sonbaharın. Kim bilir belki de kuruyup dökülen yapraklara inat hayat dolu şiirlerle doldururuz heybemizi. Bir mutluluk kırıntısı sarar işte o zaman dört bir yanımızı. Yağan yağmurlarda can atarız ıslanmak için. Ayakkabımızın delik olması endişelendirmez o zaman yüreğimizi.

Ve bizler, hüznün çocukları olarak hüznün mevsiminde hüzün değil, neşe saçarız. Çünkü bizler hüznü değil, neşeyi daha çok severiz. Bırakın şairler sevsin içinde hüznü barındırıyor diye sonbaharı. Biz mutluluk şarkılarını söylediğimiz her mevsimi severiz. Hazan mevsimi ayrı bir güzeldir gözümüzde. Okullar açılır, kavuşuruz öğrencilerimize. Sarılırız tüm sevdiklerimize. Hazan mevsimi bir son gibi gözükse de yeniden ayağa kalkmak için sonun başlangıcıdır belki de. Bizler yeşermeyi bekleyen tohumlarız. Sonbaharsa ömrün solmaya yüz tutan günleri… Yine de vazgeçmeyiz sevmekten sonbaharı. Çünkü her yeni gün gün bir umut barındırır içinde. Umut varsa hayat vardır, sevgi vardır ve mutluluk vardır. Sakın ola sitem etmeyin sonbahara. O da ayrı bir güzeldir gönlümüzde.

NECATİ DİLEK