Limonlu Kitaplı Kahve Dumanlı Çatı Gökyüzü

• 9 Ağustos 2024 Cuma 00:27:50

Kötülük gibi olan iyiliğe de kaçar.

Hepimizden birkaç saniye çaldıklarını ve ayine gitmemize izin vermediklerini biliyordum. Zamanla içimdeki bu aksiyon dolu duygusal banknotlara alıştım. Şafak vakti fit bir vücut için koşanları hiç kıskanmadım. En lezzetli uyku saatimi orada geçirecek kadar açık fikirli değildim. Saf bir bedende ulaşılması zor bir verandanın sol köşesindeki en değerli hazine beyniydim. Babam seni doğuran beyinsel atmosferle beni doğurduğunu söylerdi. Dokuz yaşındayken ve Mısır yazılarını çözdüğümde, karşımdaki salıncaktaki kızlar erkek avına çıkarlardı. Onlar avlanırdı ben kalbimi taşan bi kütüphaneyle doldururdum. Anne kadın; kitaplardan hoşlanmazdı ama beni tehdit etmektende vazgeçmezdi.

"Bu eve takdir almadan gelirsen, bu evde yaşama hakkını kaybedersin"
Şimdi düşününce, minnettarlığa düşecek kadar fakir değildim. Kalbim; ellerimden, gözlerimden, kulaklarımdan ve ağzımdan daha doluydu. Kalbim doluydu, beynim değil. Çatıya atıldığımda, mutfaktan gizlice bir limon alır ve kitaplarımla çatıdaki muhteşem dünyalara doğru yürüyüşe çıkardım. Üşümemek ve sakat kalmamak için, elimdeki limonu sanki bir elmaymış gibi küçük dokunuşlarla ısırır ve "Seni ısırdığım ve incittiğim için özür dilerim”gözlerimden çıkan kahve dumanlarını kitapların elbise kapaklarına bıraktığım içinde onlardan da özür dilerdim. Rutuşsuz bir yüze sahiptim. Tıp kı gece yıldızları gibi.
Mola zamanım geldiğinde, çatı duvarındaki lamba aniden kendini dövmeye başlardı. Tek tek, soldaki büyük ayı.

Bir kadın, duvarın iç cebindeki konferans ekranında iki aslanla sohbet ediyordu. Tahtakuruları kehribar gözlerini kumsallarında açıyorlardı. Kör cadılar içeride kavga ediyordu. Yemin ederim tam şimdi şu anda birisi andan ana sağ dirseğimi seviyor👀🙄
Acaba bu sefer ki ruh kime ait 😶🌫🦉🍃

Agust 09,
Time 0011

Ana Karakterler:

Hepimiz🍃🪽🌱

Beğen