ÇOCUĞUM NE OLSUN


Üniversite sınavlarında Türkiye 56.sı olmuş.

Boğaziçi’ni birincilikle, Harvard’ı 4.00 ortalamayla bitirmiş.

Üstüne de Cambridge’de Doktora yapmış Özgür Bolat tüm bu başarıların ardından şaşırtıcı şekilde bunların önemsiz olduğuna kanaat getirmiş.

Ve şunları söylüyor;

--“Ben Türkiye’deki insan yetiştirme modelini hem ailelerde hem de okullarda değiştirmek isteyen biriyim.

Var gücümle bunun için uğraşıyorum.

Dünyanın en saygın araştırma şirketi Gallup’a göre dünyada mutluluk sıralamasında 74.üncü sırada bir ülkeyiz.

Ailem, akrabalar, komşular, herkes,

-- “Özgür, yine birinci olmuş!” deyince, babamı mutlu görünce, benim bilinçaltıma şöyle bir şey yerleşti...

İnsanlar, beni birinci olduğum için, başarılı olduğum için kabul ediyor ve seviyor.

Babam da….

Ben de başarımla kabul göreceğimi düşündüm.

Ve o andan itibaren de sürekli başarılı olmak için uğraşıp durdum.

Sanki sadece başarılı olursam onların gözünde değerli olacaktım...

İşe yarayan nedir biliyor musunuz?

Tek başınıza kaldığınızda, huzur ve hissedebilmek.

Var olan durumu olduğu gibi kabul etmek.

Şimdiki aklım olsa o okullara gireceğim diye kendimi parçalamazdım.

Çok bir şey ifade etmiyor aslında.

Dünyanın en depresif öğrencileri Harvard’da.

Neden?

Çünkü hepsi başarı odaklı.

Oraya giriyor ama aynı anda depresyona da giriyor.

Sizin için hangisi önemli?

Çocuğunuzun okuldaki başarısı mı, yaşamdaki başarısı mı?

Robin Williams niye intihar etti?

Hollywood’un en ünlü, en başarılı insanlarından biri niye intihar ediyor?

Çünkü içindeki boşluğu, dışarıdan gelenler;

Başarı, para, şöhret dolduramıyor.

Yetmiyor...

Kimseye yetmez.

Benim çocuğum ne olsun biliyor musunuz?

Bir kafede çalışsın, yeter ki iç huzuru olsun.”

Dr. Özgür Bolat
Psikolog



💜❤💚🧿💚❤💜


Eğer bugün toplum çatırdıyorsa, eğer biz gerçekten bir başkasını daha az önemsiyorsak, sorumluluğun bir kısmı ebeveynlerin yücelttiği değerlerde yatıyor.

Kendi hayatlarımızda, arkadaşımız olan pek çok ailenin, başarıya çok fazla odaklandıkları için çocuklarına iyiliği öğretmekte geri kaldıklarını görüyoruz.

Çocuklarının aldıkları ödülleri ve övgüleri bir tür kişisel şeref nişanı gibi görüyorlar ve çocuklarının başarısızlıklarını da kendi ebeveynliklerinin olumsuz bir yansıması olarak değerlendiriyorlar.

Elbette çocukları ellerinden gelenin en iyisini yapmaları ve başarılarından gurur ve mutluluk duymaları için yüreklendirmeliyiz, iyilik, bunları kurban etmeyi gerektirmez.

Ebeveynliğin gerçek sınavı çocuğunuzun neyi başardığı değil nasıl biri olduğu ve başkalarına nasıl davrandığıdır.

Eğer onlara iyi olmayı öğretirseniz, sadece kendi çocuklarınızı başarılı olmaya hazırlamazsınız, onların etrafındaki çocukları da hazırlarsınız.


Not: Yazı alıntıdır