Moda için nelerini feda ettiklerini bir düşüne bilseler, Akıl, Vicdan ve Edep süzgecinden geçirseler. O an modayı atarlar çöpe. Moda ne karışırmış, yememe, giyinmeme, bineceğim arabama, Konuşacağım telefona. Ben kendi kararımı kendim verir, Bütçeme uygun olanları alır veya almam. Bir diye bilsek kendimize bir güvensek, özgürlüğümüzün farkına varsak, çok şeyler düzene girecek. Hayretler içinde kalacaksınız. Modaya uymak için girdiğiniz stres, sizi ve çevrenizi hasta eder. Moda Bağımlılıktır. Hem de en kötüsünden, niye? Diyorsanız. Her şey desinler diye, olduğu için. Desinler diye bire on, bire yirmi verilmez. Modaya-Paraya Köle olanlar Doğanın kanunlarına yenilirler. Sonra sürünürler. Doğanın kanunlarını kimseler yenemez. Ama yenilmeye de doymazlar. Benlikten, Ya tutarsa ahmaklığından, Cehaletten, Cahillikten Doğanın kanunları ilahi kanunlardır. Ancak ilahi emirlerle değişir. İlahi Emirlere bizlerde uysak, Kurtulacağız Kölelikten, Cehaletten, Cahillikten. “KURTULSANA”
Neyi bekliyorsun? Kimi bekliyorsun? Okusana, öğrensene, kurtulsana, dertlerinden, sıkıntılarından, Sana engel olan mı var? İlahi emirleri öğrenmezsen, bilmiyordum demekle kurtulacağını mı sanıyorsun. Aldanıyorsun, kendini kandırıyorsun. Hadi İraden şimdilik sendeyken “KURTULSANA” sonra, yazık olacak, sana, bana, hepimize Ahir zamanda. Pişmanlık yok, Ahir zamanda. Ne yapacaksan yap, şimdiki zamanda.

K U R T U L S A N A

cehalettendir, savaşların çokluğu,
cahilliktendir, barışların azlığı,
kör cahilliktendir, kazalarda ölenlerin çokluğu,
oku sana-oku sana, cehaletten kurtulsana,

doğrulardan dönenler çok olur, cahillikten,
yanlışlardan dönenler az olur, cehaletten,
zararlarda, ziyanlarda ısrar, cahillikten –cehaletten,
cahillikten kurtulsana, oku sana- oku sana,

bindiğin dalları kesmekten hiç mi korkmazsın,
okumaktan, öğrenmekten çok mu korkarsın?
cehaletin, cahilliğin dostu musun sen?
oku sana- oku sana, cehaletten, cahillikten kurtulsana.

Zamanımız, ilim, bilim, teknoloji, zamanı. Ancak insanlık vasıflarımızı da teknolojiye kurban ediyoruz cahilliğimizden. İnsanlar önce özlerine dönmeli, insan olmanın erdemine varabilmeli, insan olmanın hazzını hissede bilmeli. İnsanlık, paylaşmak, dertleşmek, yardımlaşmak gibi altın değerlerini geri alabilmeli. Barış için de yaşama azim ve kararlılığını büyük bir cesaretle yaşamayı öğrenmeli. Savaşmak yıkmak, parçalamak demek! Oysa hep söyleriz, yıkmak marifet değildir ki, Marifet yapmak. Yapılanı yıkmak çok kolay! Yıkılan inşaatları görüyoruz hepimiz. Yıllarca emek verilerek, yapılan koca koca binalar, dakikalar içinde yıkılıyor. Biliyoruz, görüyoruz, ama yine de, yapmak yerine, yıkmayı tercih ediyoruz. Acaba neden? Cahilliğimizden, cehaletten bildiğimizi zannettiğimizden! Bilim, teknoloji, irfan olmadan, vicdanla, imanla yoğurulmadan. Hiçbir işe yaramıyor. Yap- bozdan başka. Vicdan iman ile yoğurmadan, ilim, bilim, hepsi film. Bizler bu filmleri hep seyir ediyoruz, izliyoruz. Ders almıyoruz. Çünkü Ders almak için okumuyoruz, öğrenmek istemiyoruz. Cahilliğimizi, cehaletimizi kaybetmek istemiyoruz. Cahilliğin, cehaletin yılmaz bekçisiyiz. Bu yüzden sık, sık Darbeler yiyoruz. Akıllanmıyoruz.