Edebiyata gönül vermiş olan arkadaşlardan bazıları kırgın, bazıları kızgın, hatta bazıları yazmayı bırakmaktan bahseder durumdalar...

Hapishaneden çıkan torbacının yazdığı kitap(!) kitap satış mağazalarında en gözde yerlerdeymiş; yegâne hüneri raks edip, şarkı söylemek olan bir çocuğun kişisel gelişimini anlattığı notlarını kitap halinde yayınlamak için yayınevleri kuyrukta bekliyorlarmış; mafya babasının siyasi felsefesi gençlere örnek gösteriliyormuş; hayatında aşık olmayanların "aşk" konulu kitapları satış rekorları kırıyormuş; tasavvufun t’sini bilmeyenler, dahası bir mürşide bende olmayanlar yazdıkları kitaplarla millete "tasavvuf"u sevdiriyorlarmış; fatiha’da kırk yanlışı çıkanlar "akaid" kitapları yazıp milletin itikadının düzelmesine vesile oluyorlarmış vs...

Bütün bunlar bizim memleketimizde yaşanıyor diye, hakikaten faydalı eserler kaleme alanlar neden köşelerine çekilme isteği taşıyorlar?

İşin ehli olanlar meydanı terk ederlerse asıl o zaman edebiyat adına ve dahi gelecek nesiller adına korkmalı.

Bütün olumsuzluklara rağmen, yayıncı geçinen para avcılarına aldırmadan, hep daha iyisini, daha güzelini, daha faydalısını yazmaya gayret etmeliyiz...

Bugün yazıyor olmamız, bugün anlaşılacağımız anlamına gelmiyor.

Belkide bizim muhataplarımız gelecekte bizleri bulacaklardır.
Zaten gayemiz Allah’ın rızasını kazanmak, dünya döndükçe hayırla anılmak değil mi?

y.a!