Sizin hiç anneniz öldü mü? Ya da sizin hiç babanız öldü mü? Hayır,sil. Sizin hiç herkesiniz öldü mü? Anneniz,babanız. Sevgilileriniz,arkadaşlarınız. Her şeyiniz,herkesiniz. Siz hiç,hiç kimsesiz kaldınız mı? Ben kaldım. Annem. Öldü. Babam mı? O ben sekiz yaşındayken öldü. Sevgililerim,beni hiç sevmediler ki. Onlar da öldü. Arkadaşlarımda öldü. Bu enkazdan sağ çıkanlar ölenlerden daha az. Çoğu bu enkazda parçalanarak öldü. Cesetlerini bile bulamadım. Enkaz diyince,deprem sandınız değil mi? Evet, deprem. Ama öyle bir deprem değil. Büyüklüğünü hesaplayamadım bile. O kadar büyüktü düşün. Depremler kısa sürer bilirsiniz,saniyeler sürer ama etkilediklerinin toparlanması seneleri alır. Benimkide aldı,almaya devam ediyor. Her zamanda edecek. Paramparça oldum ben,bittim. Diyorum ya öyle bir enkazdi ki ölenlerin cesetlerini bulamadım. Ruhum parçalandı benim,bedenim sapasağlam. Bedenimi sapasağlam bırakmak istemedim. Ama bir şeyler engel oldu bana. Bazı şeyler. İnsanlar,yerler. Anılar,sesler. Bazı şeyler. Kabullenişler. Serzenişler. Sevişler. Nefret edişler. Ben onları oldukları gibi kabullendim. Onlar kabullenemediler.Daha ne yapmalıyım ben ya? Ya bittim diyorum ben bittim. Bir yer var biliyorum.Her yerden,her şeyden, herkesten upuzak. Ama gidemem. Engeller var. İnsanlar,yerler. Anılar,sesler.