Öykü çoğu kez aynıdır.
Mutlu olma düşleriyle sevdiğinizi sandığınız bir insanla evlenirsiniz. Başta iyidir bir süre her şey.
Sonra bir taraf başlar size baskı, şiddet uygulamaya.Özgürlüklerinizi kısıtlar,yasaklar getirir.Ne düşündüğünüzü, ne hissettiğinizi asla umursamaz,görmezden gelir. Empatisi yoktur.Bir dönem fedakarlık edersiniz,yeniden denersiniz.Düzeleceğini umarsınız.Bu süre zarfında hiçbir düzelme olmadığı gibi karşı taraf sizin yıpranmışlığınızdan ve pasif kalmanızdan yararlanarak baskısını ,verdiği acıları şiddetlendirir.Anlaşmaya çalışmanızın bir önemi yoktur çünkü kendini sizin yaşamınızın hükümdarı ilan etmiştir.Sizin artık yaşadığınız bu düzenden, bu birliktelikten ümidiniz kalmadığı an geldiğinde ise ,sizi kaybetmek endişesiyle boş vaatlerle, gitmemeniz için kandırmaya çalışır.Bu öyle bir yıpranmışlık ve güven sarsılmasıdır ki ,artık gerçekten yaptığı büyük hataları yapmayacak olduğu varsayılsa bile,kırılmış güven,ruhunuza,özgürlüklerinize,kişiliğinize yapılmış baskılar sizi asla geriye döndüremez.Tek tek davranışların önemi kalmamıştır artık son noktaya gelinmiştir.Burada çekip gitmenizden yine sizi suçlar,yine sizi sorumlu tutar.Hatta aklınızı akrabalarınızın,arkadaşlarınızın çaldığını iddia eder.Asla bu gelinen noktaya aslında kendisinin neden olduğunu anlamak dahi istemez.Sonra da kadına şiddetin örneklerini gördüğümüz gibi, gider bir gün sizi bir yerde vurur.Neden bu baskı ve şiddete boyun eğmeyip gittiğiniz için sizi cezalandırmıştır ve hala haklıdır..

GÜVENİN BİTTİĞİ YERDE, ÖZGÜRLÜKLERİNİZİN YOK EDİLDİĞİ AŞAMADA,KİŞİLİĞİNİZİN YOK SAYILDIĞI NOKTADA..
DÜZENİNİZİ BOZMAMAK ADINA KENDİNİZİ TESELLİ EDİP OTURMUŞLUĞUNUZ VARSA DA EĞER, BU DA BUZZ GİBİ HAVADA İÇİLMİŞ KANYAĞA BENZER.HAVA HALA BUZ GİBİDİR AMA BİR SÜRELİĞİNE HİSSETMEYİ ERTELEMİŞSİNİZDİR SADECE...KANYAĞIN ETKİSİ ELBET BİR SÜRE SONRA GEÇECEKTİR...