HİÇLİĞİMİN KUYTULARINDA DEVİNEN BİR DERVİŞ...

• 18 Mayıs 2024 Cumartesi 10:39:35

Düşlerimden bir kelebek derledim öznesi yitik gülüşünden çaldığım gün ışığına da duacı.
Dara düştüğümün ertesi ruhumu genişleten renklerin uyumu belki de sadece siyah ve beyazdır birbiri ile cenk eden.
Kıvancımın tütsüsü.
Şehrin öteki yüzü
Güdülerin lüksü.
Nida yüklü kalbimin d/okunaklı örtüsü hani uçuşan bakışların ve renk körü bilinmezin aşk ise bir ayraç iklimden sökün eden fikrin zikrinde saklı derviş misali arenaya çıkıp cenk ettiğim celp ettiğim cihanda saklı nazımla niyazımla alt ettiğim iblisin kekremsi şerri.
Ah, latif rüzgâr!
Sen olmasaydın eğer ki neylerdim?
Ah, lütfuna tapındığım Yüce ve İlahi Makam!
Ve işte zuhur da etti mi bir mucize ve nicesi ve tevafuk yüklü yüreğimin nasırlaşmamış sesi ve hicvi belki de devasa bir portal, o yüzünü saklayan berduş imgelerin kazuratı bir şiirden çok çok öte simamda saklı simyacı düşlerin bildirgesi.
Men ettim ben kendimi tümden.
Mahal veren olsa bile hüzün örtülü göğsüm.
Metruktür da kimi hece dürtülerin uçuşup da konduğu en ulvi ize ve meali ölüm kokan seyyah sözcüklerin bakiyesi.
Bir şiir idim önce.
Yetmedi dimağımdan sökün etti s/onsuz hece.
Yatıya kalansa karanlık.
Yatsıyı beklerken uyuya kaldığım ve işte o kapı nasıl aralık beklerken beni ve çağırırken için için, içtimada gövdemin inhisarında ruh ikizimin renklerinse coşkusunda idrak ettiğimden de ötesi.
Melundu gece.
Sırnaşık idi karanlık.
Ağdalı bir tutku ve işte b/ağrı yanık.
Bense bir ardıç kuşu misali.
Ben ki miski amberi göğün kavuşulası en uzak iklim addedilen ölüm nasıl da haneme mabedime yakın.
Şimdilerimi yaktım.
Yağan rahmete taptım.
Yaşım da yasım da izdiham ötesi.
Yarenim göğün bazense uçuşan tülün ve doğamdan firar edecek o sürgün edilesi bilinmezin rotasından saptım.
İpe sapa gelmez iken imleci satırların
Kuruyan gözlerimin gizli nemi.
Kanayan suretim.
Kanatan surelerin.
Kabrimden öte yolu da yok iken yaşadığım hüzün ikliminin.
Metruk heceler sapağı.
Meali yitik tümceler durağı.
Bir mizansende yeşeren…
Bir makamdan kovulan.
Meramı olmayan ve de mizacı yitik.
Güldür güldür yağacak rahmetin beklentisi.
Şimdim bir de dünüm bir de yarınım.
Bir de karanlıkta kalan diğer yanım.
Sözcükler hasretini çektiğim.
Ve ünlenmiş.
İmgeler asfalta serilmiş nasıl da acımasızca ayaklar altında ezilmiş:
Oysaki her birinin hiçliği idim.
Oysaki hiçliğimin kuytularında devinen bir derviş…
Gölgeme bandığım aşkın yoldaşlığında telaşla yoldan çıktığım yandı mademki gülüm keten helva ve işte kaşıkladığım dürtülerin nazenin yürek sesi.
Küstüğüm değil.
Tünediğim hiç değil.
Tayin edildiğim hiç mi hiç.
Tasfiye edemediğim bedenimden uzak.
Tahliye edileceğim mahzenimde tıkılıp kaldığım.
Sadık olduğum kadar saydığım.
Sarmalında rakamların semiren duyguların tek muhatabı iken yüce Rabbim.
Gün semirdi geceye serildi madem ve tutuşan yüreğime suskun ezgiler eşlik etti.
Hazan ertesi.
Hüzün iken sözcüklerin derdest edildiği.
Gönlün en içli menkıbesi.
Azat edilesi değil:
Azap çekilesi hiç değil.
Asaleti sessizliğin bazen fidan gibi bazen sonlanmış bir masal ve işte soykırımı sözcüklerin kalemin de taban teptiğinin himayesinde saklı beden ve ruh ve yürek üçlemesi.
İzim yok ki.
Tırstığım hiç mi hiç.
Turnayı gözünden vuran bir avcıdan da medet ummasın hani hiç kimse.
Tansiyonu düşmeyen bir kovalamaca:
Tabiri caizse ağır yüküm.
Sükûnet dilediğimin ertesi.
Eşref saati şiirlerin ve emaresi yenilgilerin ve işte:
Hüznün tasfiyesi zil zurna sarhoş duyguların kaderinde seken ne çok hece bir bilinmeze gebe.