İYİLİKTEN MARAZ DOĞAR

Dünya iyi olabilir ama insanlar kötü bundan adım gibi eminim. Nerden mi biliyorsun derseniz, yaşadıklarım derim. İnsanlar fazlasıyla çıkarcı bu hayatta. Sizi istedikleri gibi kullanmak istiyorlar. Ve maalesef de kullanıyorlar. Nasıl dediğinizi duyar gibiyim. Ama gerçek tam da bu…

Kendinizi iyilik abidesi olarak görüyor olabilirsiniz, iyi niyetinizle çok şey yapıyor olabilirsiniz. Ama pek çokları sizin bu iyi niyetinizi, saf duygularınızı gözünüzün yaşına bakmadan kullanıyor, siz dur demezseniz kullanmaya da devam edecekler. Kötü mü olalım o zaman? Elbette hayır. İyilik her zaman güzeldir aslında. Çıkarcıların dışında kimseden zarar görmezsiniz.
Ama o çıkarcılar yok mu, onlar şeytana pabucunu ters giydirirler doğrusu. Sizi kullanıp atarlar, onca iyiliğinizin adı yapmasaydın olur. Kendinizi aptal gibi hissedebilirsiniz. İşte o zaman hoş geldiniz gerçek hayata demek geliyor içimden.

Maalesef hayat tam bundan ibaret… İyiler, kötüler, çıkarcılar ve saf kalpli iyilikseverler… Sizi bilemem ama ben zaman zaman kullanıldığımı düşündüğüm oldu. İyin niyetle yaptığım yardımlar, el uzatmalar, dostane ilişkiler hiç umduğum gibi olmadı. Kime iyilik ettiysem illa suistimale uğradım. Evet, ben de iyilik gördüm ama bunu hiçbir zaman maraz doğuracak kadar suistimal etmeye yeltenmedim. Yeltenmem de. Bunu bildikleri için de sanırım fazlasıyla iyi niyetimi kullandılar ya da kullanmaya çalıştılar. Zamanla öğrendim kazık yememeyi, kandırılmamayı, kendinden taviz vermemeyi…
Ama geç oldu. Çünkü gülümsemelerinin ve tatlı dillerinin altında zehir saçan düşünceleri olduğunu biliyorum. O yüzden daha bir dikkatli olmaya çalışıyorum insanlarla ilişkilerimde. Elbette bu sözlerim herkes için geçerli değil ama pek çoklarının da böyle olduğunu anlatmaya sanırım gerek yoktur.

Onun için ki, şimdilerde hep mesafeli duruyorum insanlara. Varsın soğuk desinler, ilişkilerimiz bir arpa boyu yol almasın varsın. Yeter ki, iyilik edip kötülük görmeyeyim bu hayatta. Bir de yaptığın iyilikleri en ufak serzenişinde yok saymaları, görmezden gelmeleri yok mu? İşte o vakit senden kötüsü yoktur onlar için. Ya diğer bir deyişle verdiğin zaman en iyisi sensin, kaynaklarını kestin mi başlarlar saydırmaya. Ne adamlığın kalır, ne insanlığın. Bunu yaşamamak için baştan alıyorum tedbirimi. Herkese hak ettiği kadar değer veriyorum, iş başka dostluk başka deyip kafam ağrımadan devam ediyorum yoluma. Sütten ağzım yandı, yoğurdu üfleyerek yiyorum misali tavsiye ederim hepinize dostlar. İyilik güzel ama maraz doğurmayanı… İnsana zarar vermeyeni, ilişkileri zedelemeyeni… Sahi kaldı mı hala bunlar?

NECATİ DİLEK