VALİZLERİ TOPLU DURMALI İNSANIN

Valizleri, kılık kıyafeti hep toplu durmalı insanın.

Bir gün en derinden sevdiğinin bile, yazdıklarına cevap verilmeyeceğini, telefonların hiç çalmayabileceğini, hatta sen aramış olsan bile cevap verilmeyeceğini hesaplanmalı insan.

Kapı aralığında, yol kenarında, köşe başlarında beklemekten vazgeçmeli.

Vefasızlıklara, vurdumduymazlıklara, kaale alınmamalara hatta ihanetlere bile hazırlıklı olmalı.

Bir başınalığın en iyi dost olduğunu, yalnızlığın insanı en iyi sarıp sarmalayan arkadaş olduğuna alışmalı. Çünkü ahde vefanın, dostluğun, paylaşımın, hepsinden önemli aşkla sevmenin vakti geçeli çok oldu! Şimdi revaçta teknoloji var. Tabi onu da doğru kullanabilirsek!

Çünkü selamın yerini; “slm” aldı.
Çünkü merhabanın yerini; “mrb” aldı.
Çünkü ne haberin yerini; “naber” aldı.
Çünkü seni seviyorum’un yerini; “sni seviom” aldı.

Dolayıysıla yüreklerimizde sevginin yeri daraldı! Ulvi bildiğimiz aşktan eser dahi kalmadı! Doğal olarak yürekte beslenen o sevgi o aşk sığ kaldı, dışlanıldı, dışarı atıldı!
Benmerkezci bir düşünceyle biri, diğerini ötekileştirmeye çalıştı ya da ötekileştirdi!

Benim düşündüğüm gibi neden düşünmüyorsun?
Benim yaptığım gibi neden yapmıyorsun?
Benim okuduğum gibi neden okumuyorsun?
Benim mutlu olduğum gibi neden mutlu değilsin?
Benim çektiğim acıları sen neden çekmiyorsun?
Biraz daha abartarak; benim gördüğüm rüyayı neden görmüyorsun?

Hep ben, ben, ben, her ben dediğimizde partnerimizi, sevdiklerimizi sen yaptığımızın farkında olmadan ortada kocaman kalınından kırmızı bir çizgi ve sınırlar belli. Bu yüzden her an sınırdışı edileceğimizi düşünerek valizlerimiz, kılık kıyafetlerimiz derli toplu bir şekilde hazır durmalı!

Vedalaşarak gitmeli insan. Ki vedalaşmayı o yürek kaldırabilirse şayet. Aksi halde sessiz ve derinden gitmeli! Kırmadan incitmeden, had bilerek haddini bilerek! Elveda…

Efkan ÖTGÜN