İNSANLIK ÖLDÜ DİYELER

Ne kadar çok acı var etrafımızda. Her gün ayrı bir acı, elem, keder… Her gün ayrı bir hüzün… Ne yazık ki bu kadar hüzün yakışmıyor biz insanlara. İnsanca yaşamayı, kardeşçe bölüşmeyi unuttuk. Varsa yoksa hırslarımız, menfaatlerimiz önden gelir oldu. Bunun adına yaşamak dedik öyle mi?

Adı belki yaşamak olabilir ama insanlığımız eksik kalır. İnsanlığın eksik olduğu yaşamaksa hep eksiktir gözümde. Yaşanmamış sayarım o günleri. Öyle acılar var ki, anlatmaya dilim varmıyor. Ama anlatmadan da edemeyeceğim. Bunların en tazesi birkaç gün önce öğrencisi tarafından katledilen bir eğitimcimizin ölümü… Oysa biz ne ara bugünlere geldik? İlkokul öğretmenimizi görünce ceketimizi ilikleyen bir nesildik biz. Nasıl oldu da insanlığımız öğretmenlerimizi katledecek kadar kayboldu? Kocaman bir ayıp, kocaman bir hüzün bu yaşananlar. Ama yaşandı, korkarım ki yaşanmaya da devam edecek bu hadsiz, edepsiz davranışlar.

Peki ama neden? Nasıl olur da bir insan bir insana kıyar? Ne yaşamış olursa olsun bunun izahı yok. Olamaz. Ateş düştüğü yeri yakar derler ama eksik demişler. Çünkü bu sefer ateş tüm yüreklere düştü. Düşmeli de… İnsan olan herkesin yüreğine düşmeli bu acılar. Sadece İbrahim öğretmenin acısı değil bu. Ülkemizde ve dünyamızda katledilen onlarca masum, sivil, çocuk, bebek, kadın, erkek ve nicelerinin acısı bu yaşananlar. Yetmesin mi artık acılar, ölmeler? Daha ne kadar can vereceğiz bu uğurda? Dur demenin zamanı gelmedi mi hala? Gelmeli artık. Hep diyoruz ya biz, insanca yaşamak; bu değil insanca yaşamak. Bir yerlerde başka bir şekli var bunun, biliyorum. Onu bulduğumuz gün belki yeniden ve insanca yaşamaya başlayacağız.

O gün bizim için yeniden doğuş olacak belki de. Dört gözle o günü bekleyeceğiz. Ama susmayacağız o vakte kadar. ‘’Zalimin karşısında susan dilsiz şeytandır.’’ düsturundan yola çıkarak insan olmayı, insanca yaşamayı öğreteceğiz insanlığını kaybetmiş zavallılara. Acımızı da yaşayacağız sonuna kadar. Çünkü her kayıp bir candır bizim için. Ve her can değerlidir. Şairin de dediği gibi ‘Nerede bir can ölse oralı olur yüreğim, olmalı zaten, olmazsa insan olmaz yüreğim.’ İnsan olmak bunu gerektirir. Aksini düşünen insanlığını ve vicdanını sorgulasın lütfen.

NECATİ DİLEK